7 Μαΐου 2007

ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ!

Τα συναισθήματα δύσκολα εκφράζονται με λόγια. Αυτό που ζήσαμε την Παρασκευή αλλά κυρίως χτες στο ΟΑΚΑ δεν περιγράφεται εύκολα. Μοναδικές στιγμές που μόνο αν τις ζήσεις από κοντά μπορείς πλήρως να τις κατανοήσεις. Μόλις έχω γυρίσει από Αθήνα και το μυαλό μου ακόμα είναι χαμένο κάπου εκεί στην 138 στο ΟΑΚΑ. Γεμάτο από τις ιαχές και τα συνθήματα αυτού του ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥ λαού του Παναθηναικού. Η εικόνα του Φράνκι να σηκώνει το 4ο Ευρωπαϊκό μέσα σε παραλήρημα, δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ! Η εικόνα συγκίνησης του Βράνκοβιτς και του Γκάλη επίσης.

Η υπερομάδα που έχτισε ο καλύτερος προπονητής του κόσμου ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ, με άμυνα μπετόν αρμέ διέλυσε χαλαρά την Ταού με την καλύτερη επίθεση στην Ευρώπη και αν και δύσκολα αλλά πανδίκαια και πανέξυπνα κυρίως έριξε 93 πόντους στην καλύτερη άμυνα και νίκησε τον φανταστικό και αδικοβριζούμενο (κατ' εμέ) Παπαλουκά. Μακάρι κάποτε και αυτός να παίζει με το τριφύλλι στο στήθος παρέα με τον Διαμαντίδη γιατί είναι παιχταράς. Στον ημιτελικό πραγματικά εξεπλάγην από το πόσο καλή άμυνα μπορεί να παίξει αυτή η αρμάδα του Ομπράντοβιτς. Περιορίσαμε τα ατού της Ταού στο έπακρον και αν ήμασταν σοβαρότεροι στην επίθεση θα νικούσαμε ακόμα πιο εύκολα. Φοβερός παλμός, τρομερή κερκίδα κατά την ταπεινή μου άποψη καλύτερη από αυτή του τελικού. Τραγούδι από το πρώτο δευτερόλεπτο, και δώσαμε τεράστια ώθηση πιστεύω και τις δύο μέρες κάτι που αναγνωρίστικε από όλο τον κόσμο. Μακάρι να ήταν το γήπεδο γεμάτο από δικούς μας αλλά αντικειμενικά σε μια τέτοια διοργάνωση αυτό δεν γινόταν. Τουλάχιστον οι της Μάλαγα ήταν με το μέρος μας και μάλιστα με θερμές εκδηλώσεις (γαμάτες ορχήστρες από τους Ισπανούς). Την Παρασκευή να μην ξεχνάω, είχα και την τιμή να γνωρίσω και τον φίλο GreenRebel....

Το Σάββατο είδα τον τελικό κυπέλλου Ελλάδας. ΤΕΛΟΣ ο Τζιγγεριακός. Συγχαρητήρια στην Λάρισα. Τζίγγερ σε ευχαριστούμε.

Την Κυριακή στον μεγάλο τελικό, την κούπα την πήρε περισσότερο απ' όλους ο Ομπράντοβιτς. Οι Ρώσσοι ίσως να ήταν καλύτεροι. Αλλά μπροστά σε τέτοιο κόσμο ήταν καταδικασμένοι. Βασικά δεν ήταν καλύτεροι απλά είχαν Παπαλουκά. Χωρίς αυτόν θα νικούσαμε πολύύύ πιο εύκολα. Ο παίχτης αυτός δεν παίζεται. Αλλά και εμείς είχαμε Διαμαντίδη, Βούγιανιτς, Τομάσεβιτς, Μπατίστ, Μπετσίροβιτς, Χατζηβρέττα, Αλβέρτη, Τσαρτσαρή...Ψυχάρες όλοι. Δώσανε τα πάντα αν και φανερά επηρεασμένοι από το άγχος δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα στην επίθεση κυρίως. Αλλά δεν πειράζει. Μπροστά σε τέτοιο κόσμο, αντλούσαν δύναμη. Μοιράσαμε πάθος, πήραμε κύπελλο. Ευχαριστούμε σε όλους σας. Αφοι Γιαννακόπουλοι να στε πάντα καλά. Φράνκι άντε του χρόνου με το πέμπτο. ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ!!!!

Μετά τον τελικό, σπίτι μας. Ομόνοια. Στιγμές απίστευτης ηδονής και τρέλλας. Τρέλλας για αυτή την υπερομάδα που μας κάνει πάντα υπερήφανους. Για τους ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.


ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 2007

ΥΓ: Φωτογραφίες μόλις τις πάρω από Transporter...