Αδέρφια μου Παναθηναικοί σας ευχαριστώ για τα 5 χρόνια της συντροφιάς σας μέσω του blog αυτού. Για μένα ήταν μια διέξοδος και ένα μέσο να λέω τον 'πόνο' μου για την αρρώστια μου. Όσοι με διαβάζετε σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου.
Δυστυχώς, έχω φτάσει 30 χρονών και ο υιός μου με χρειάζεται σώας τα φρένας. Και δυστυχώς με τον Παναθηναικό δεν μπορώ να διατηρήσω την ψυχική μου υγεία. Σήμερα παραδέχομαι ενώπιον σας ότι ο Τζίγγερ, τουλάχιστον εμένα, με νίκησε. Με ισοπέδωσε για την ακρίβεια. Η επιλογή Κωνσταντόπουλου (ενός γαύρου, ενός πολιτικού και εν τέλει ενός τελείως ΑΣΧΕΤΟΥ με το άθλημα) στην θέση του προέδρου αλλά και η 'επιστροφή' του Τζίγγερ στο ΔΣ, όπως περιχαρής δήλωσε, για μένα ήταν το κερασάκι στην τούρτα και ειδικά μετά την περσινή χρονιά που επιτέλους γράψαμε 2-3 χαρούμενα αρθράκια εδώ μέσα, πραγματικά δεν μπορώ να γυρίσω πάλι να γράφω μίζερα και γκρινιάρικα πράγματα.
Ελπίζω ο spiros να με αντικαταστήσει μέχρι να αποκατασταθεί η ψυχική μου υγεία (πράγμα που θα γίνει άμεσα μόλις πουλήσει ο καρκίνος) γιατί αλλιώς το blog αυτό πραγματικά θα 'νεκρώσει'.
Εις το επανιδείν και συλληπητήρια στον Παναθηναικό μας. Τζίγγερ νίκησες....
