Το ξέραμε. Το περιμέναμε. Το είδαμε να έρχεται και το περιμέναμε καρτερικά. Και ήρθε. Ναι ήρθε η καταστροφή που περιμέναμε. Το τέλος μιας εποχής. Για τον Παναθηναικό μας. Έτσι όπως τον καταντήσανε οι Αμπράμοβιτς, ο Τζίγγερ και οι άλλοι προδότες της ιστορίας μας. Το χτεσινό κάζο μας προετοιμάζει για το τί πρόκειται να ακολουθήσει φέτος. Ευτυχώς δεν περάσαμε στο Champions League γιατί θα σπάγαμε κάθε ρεκόρ ξεφτίλας. Ας τον χαίρονται αυτό τον μικρό παναθηναικό έτσι όπως τον καταντήσανε. Αποδεδειγμένα στημένο εδώ και χρόνια, χωρίς ίχνος αντίδρασης, χωρίς ηγέτες, χωρίς διοίκηση, χωρίς πυγμή, χωρίς παίχτες, χωρίς ψυχή.
Ας τον χαίρονται. Εγώ θα είμαι εδώ. Θα παρακολουθώ από μακριά. Θα επεμβαίνω όταν θεωρώ σωστό. Αλλά ρε γαμώτο ματώνει η καρδιά μου να βλέπω αυτή τη μικρή ομάδα όπως μας καταντήσανε να παραπαίει στο στημένο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Καλό καλοκαίρι...
