16 Απριλίου 2007

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ...

Αυτά παθαίνεις κύριε Βαρδινογιάννη. Και ο Μπριάκος θα σε σκίσει και ο κάθε Μπούσι θα σου κάνει τσαμπουκάδες και κωλοδάχτυλα και το κάθε παρτάλι της Καλαμαριάς θα λέει οτι ήταν δίκαιο το αποτέλεσμα. Μπορεί και το πέναλτι μας να μην ήταν το πιο πεντακάθαρο που υπήρξε αλλά τέτοιο πέναλτι όπως έδωσε ο Μπριάκος στην Καλαμαριά, ακόμα και στην δήθεν παντοδυναμία του Βαρδινογιάννη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ποτέ δεν σφυρίχτηκε υπέρ μας. Τέτοια αηδία λίγες φορές έχω ξαναδεί και πραγματικά είναι πλέον φαεινότερο του ηλίου οτι ο Μπριάκος εκτελούσε εντεταλμένη υπηρεσία και οτι πλέον δεν μας σέβεται ΚΑΝΕΙΣ.

Και φυσικά αυτό το δικαίωμα το έχουμε δώσει εμείς. Άθλιες επί αθλίων εμφανίσεων. Άψυχοι παίχτες, αδύναμη διοίκηση, έλλειψη επαγγελματισμού και προγραμματισμού. Χτες υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως έβλεπα 2 ομάδες λυκείου να παίζουν για το σχολικό πρωτάθλημα. Πού είναι ο Παναθηναικός που τέτοιες ομαδούλες υποψήφιες για υποβιβασμό τις είχε για πρωινό. Που είναι ο Παναθηναικός που κάποτε ήταν ομάδα; Δεν θα με πείραζε ειλικρινά να χάναμε χτες αλλά μετά από εμφάνιση αντάξια της ιστορίας της ομάδας. Δεν μπορείς άλλωστε πάντα να κερδίζεις όταν το παιχνίδι βέβαια παίζεται επί ίσοις όροις. Αλλά αυτή η αηδία, αυτό το έκτρωμα που λέγεται ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναικού έχει καταφέρει να μικρύνει το όνομα του συλλόγου, να ρίξει στα Τάρταρα την υπόληψη και την περηφάνεια των απανταχού της γής οπαδών της και να δίνει δικαίωμα στον κάθε βρωμιάρη, λεχρίτη Μπούσι (δεν με νοιάζει αν είναι Αλβανός) να τον φτύνει και να του κάνει κωλοδάχτυλα.

Τζίγγερ το φτύσιμο όλων των Παναθηναικών στα μούτρα σου.