Αν και δεν μου αρέσει να αναπαράγω άρθρα άλλων, παραθέτω το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον άρθρο που βρήκα στο site www.balla.gr και το οποίο απλώς εκθέτει πως ιστορικά περάσαμε τις κρίσεις μας από το 96 και μετά... Τα σχόλια και η κριτική δική σας!
"Η κάθε κρίση, αναδεικνύει πάντα ένα ήρωα, αυτόν που θα τη σταματήσει, θα την τιθασεύσει, θα την εξαφανίσει. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός περνάει μία παρατεταμένη κρίση έχοντας στον πάγκο έναν προπονητή "ποδοσφαιρικό απατεώνα" κι ουδείς παίρνει αποφάσεις.
Απ' το 1988 μέχρι σήμερα, ο Παναθηναϊκός πέρασε οκτώ κρίσεις. Τις ξεπέρασε, ως μεγάλη ομάδα που είναι. Με ποιον τρόπο; Με αποφάσεις. Κάποιος έπαιρνε αποφάσεις, βάζοντας πάνω απ' όλα τον Παναθηναϊκό. Διαβάστε αναλυτικά, τι έγινε στις στιγμές κρίσεις του Παναθηναϊκού.
Το 1988, ο Παναθηναϊκός, έχει μεγάλα αστέρια στην σύνθεσή του. Με Σαργκάνη, Σαραβάκο, Ρότσα, Ζάετς, Αντωνίου, Γεωργακόπουλο, Δημόπουλο στο ρόστερ της και προπονητή τον Βασίλη Δανιήλ, η ομάδα θα τερματίσει στη 5η θέση του πρωταθλήματος, χάνοντας κάποια ματς με απίστευτα σκορ (2-5 από ΟΦΗ, 3-6 από Εθνικό στο ΟΑΚΑ). Η κριτική προς τον Βασίλη Δανιήλ ήταν έντονη. Στις αρχές της σεζόν ο προπονητής κι οι παίκτες είχαν γνωρίσει την κατακραυγή στο πρώτο τους ευρωπαϊκό παιχνίδι ,κόντρα στην Οσέρ, με 70.000 κόσμο να σφυρίζει μανιασμένα τους παίκτες, που είχαν επικρατήσει (!) των Γάλλων (του Καντονά), 2-0. Λίγο καιρό αργότερα ο Καβαλιώτης είχε αντιδράσει όπως ο... Μαλεζάνι, λέγοντας εκείνο το αμίμητο περί "100 χρόνων μπροστά". Έφυγε καταμεσής της σεζόν, σχεδόν κυνηγημένος. Ο τότε "καπετάνιος" του Παναθηναϊκού, Γιώργος Βαρδινογιάννης, απέλυσε τον Ελληνα τεχνικό φέρνοντας στη θέση του τον Γκίντερ Μπένγκτσον, αποκαταστώντας προσωρινά την ηρεμία.
Το 1994, ο Παναθηναϊκός έχει τον Ιβιτσα Οσιμ στον πάγκο του, μέγα δάσκαλο του ποδοσφαίρου, προπονητή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας στο Μουντιάλ της Ιταλίας, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Μετά το 1-4 από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν (β΄ γύρος Κυπελλούχων) του Κίρστεν και του Σέρτζιο στο ΟΑΚΑ, η συντριπτική μερίδα των οπαδών ζητούσε την αποπομπή του Βόσνιου τεχνικού. Ο πρόεδρος σταμάτησε να δίνει εισιτήρια στους οργανωμένους, η κρίση εκτονώθηκε, ο Όσιμ όμως δεν μακροημέρευσε στην Παιανία, αν και λέγεται ότι ουσιαστικά έβαλε τα θεμέλια της ομάδας που δύο χρόνια αργότερα κόντεψε να πάρει το...Τσάμπιονς Λιγκ.
Το 1997, προπονητής στον Παναθηναϊκό ήταν ο Χουάν Ρότσα. Μετά την ήττα (3-1) από την Παναχαϊκή στην Πάτρα, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης του έδειξε την πόρτα της εξόδου. Η επιτυχία της περασμένης σεζόν (πρωτάθλημα, "τετράδα" στο Τσάμπιονς Λιγκ) δεν έσωσε τον Ελληνοαργεντινό, μιας κι από τη διοίκηση τα "είχαν πάρει" με την εικόνα "παιδικής χαράς" των αποδυτηρίων και τις κακές εμφανίσεις. Ανέλαβε την ομάδα το δίδυμο Ζάετς - Καρούλια και μ'αυτούς ο Παναθηναϊκός δεν βγήκε στην Ευρώπη, μετά από εκείνο το 1-1 στο ΟΑΚΑ με τον ΟΦΗ (με την περιβόητη κεφαλιά του Κουτσουπιά). Εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός έμπαινε στα "πέτρινα χρόνια". Τις πόρτες της Παιανίας, διάβηκε πάλι ο Βασίλης Δανιήλ, των "ειδικών αποστολών".
Το 1998, ο Παναθηναϊκός θα χάσει 1-0 από τον Πανιώνιο στον τελικό του κυπέλλου. Ηταν τότε που ο Κριστόφ Βαζέχα έβριζε τους οπαδούς του "τριφυλλιού" που τον γιούχαραν, ενώπιον του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στήριξε τον Βασίλη Δανιήλ, αλλά η μοίρα του Καβαλιώτη στον ΠΑΟ έμελλε να τελειώσει εν μέσω...ταραχής.
Το 1999, μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στο Μαρούσι (με γκολ-φάουλ του Κώστα Φραντζέσκου) οι οπαδοί κυνηγούν (!) το αυτοκίνητο του Δανιήλ έξω απ' τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ. Ο τελευταίος πάνω στον πανικό του βγαίνει στο αντίθετο ρεύμα της λεωφόρου, όπου από θαύμα γλίτωσε την μετωπική με διερχόμενο αυτοκίνητο. Η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια θυμίζει μπαρούτι, το 3ο σερί πρωτάθλημα χάνεται από τον Ολυμπιακό του Μπάγεβιτς κι η απομάκρυνση του προπονητή είναι επιβεβλημένη, με τον Χουάν Ρότσα να τον αντικαθιστά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, μιας και η ομάδα χάνει και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ από την ΑΕΚ.
Το 2001 ο Αναστασιάδης έρχεται σε ευθεία ρήξη με τους ξένους παίκτες της ομάδας (Σόουζα,Φλίπσεν, Βλάοβιτς), με την ανοχή της διοίκησης Φιλιππίδη. Ο Βορειοελλαδίτης προπονητής απολύεται μετά από τις δύο ήττες με τη Στουρμ Γκρατς (2η φάση Τσάμπιονς Λιγκ) στο πόδι του έρχεται ο Στράτος Αποστολάκης που οδηγεί τους "πράσινους" στην ήττα-κόλαφο (1-4) από τον Ολυμπιακό για το κύπελλο, στο "Α. Νικολαίδης" . Σ' εκείνο το παιχνίδι εκπονήθηκε ειδικό σχέδιο απόδρασης της διοίκησης του ΠΑΟ από τη Λεωφόρο, μιας και 2.000 άτομα πολιορκούν την θύρα VIP ζητώντας να πουν...δυο λογάκια με τις κεφαλές του συλλόγου.
Ο Φερνάντο Σάντος ξεκινά με όνειρα και φιλοδοξίες την επόμενη σεζόν (2002). Παρόλα αυτά δεν προλαβαίνει ούτε την παρέλαση, μιας και χάνει τα τρία πρώτα ματς της σεζόν, ενώ ηττάται κι από την...απίθανη Λίτεξ Λόβετς στον α΄ γύρο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ (0-1). Στη θέση του έρχεται ο Μαρκαριάν που οδηγεί την ομάδα στους "8" του ΟΥΕΦΑ , αλλά το "ντέρμπι του Ευθυμιάδη" με τον Ολυμπιακό (1-1) σηματοδοτεί ακόμα ένα χαμένο τίτλο και την γελοιοποίηση του συλλόγου από πρακτικές άλλων εποχών, με προπονητή, βοηθό και πρόεδρο (!) να κυνηγούν (!) τον διαιτητή και τους παίκτες ν' απλώνουν ασπίδα...προστασίας γύρω από τον ρέφερι από τη Δράμα.
Τη χρονιά 2002-2003 ο Ουρουγουανός καλείται εσπευσμένα για μια ακόμα φορά να βάλει τάξη στην ομάδα που ενώ "κεντάει" στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην Ελλάδα παραπαίει. Ο Γιάννης Κυράστας παραιτείται από την τεχνική ηγεσία της ομάδας μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ (1-2) στην Αθήνα. Ο Μαρκαριάν αναλαμβάνει και πάλι το τιμόνι, καλύπτει τη διαφορά των -7 πόντων, αλλά στο ντέρμπι-τελικό με τον Ολυμπιακό στη Ριζούπολη ο σύλλογος χάνει τα "αυγά και τα πασχάλια". Η ήττα με 3-0 από τον "αιώνιο", η εμπορευματοποίηση του ονόματος της Θύρας 13 πάνω σε μια...μπύρα, οι εξαγγελίες Κόκκαλη για "κότες" και "πελάτες" , δημιουργούν νευρική κρίση στους οργανωμένους που για πρώτη φορά στα χρονικά "μπουκάρουν" στην Παιανία, ψάχνοντας για εξιλαστήρια θύματα. Ο Φιλιππίδης καθαιρείται κι ο "Τζίγγερ" βγαίνει μπροστά, παίρνοντας στην πρώτη του σεζόν το νταμπλ."
