Τί να γράψω πάλι; Ό,τι και αν γράψω τί σημασία θα έχει. Μεγάλες πιθανότητες για τίτλο έχουμε, οπότε στο τέλος της σεζόν όλη αυτή η κριτική, η γκρίνια και η μιζέρια θα έχουν ξεχαστεί. Το ίδιο δεν έγινε και το 2004;
Τσούκου-τσούκου μπαλίτσα με τον Λεβαδειακό και νωρίς 1-0 και μετά μαλακιζόμαστε επί 1.5 ημίχρονο. Κλασσικός Παναθηναικός. Και ο Πεσέιρο να φοβάται τον αντίπαλο και αντί να ωθήσει την ομάδα να βάλει άλλα 2-3 γκολ αφού σίγουρα μπορεί, βάζει 3 αμυντικά χαφ να προστατεύσει το 1-0. Τί να πώ δεν ξέρω...
Στο τέλος η ομάδα έφαγε την γιούχα της από τους ελάχιστους οπαδούς που αντέχουν να βλέπουν τον Τζιγγεριακό, απόδειξη του οτι τουλάχιστον δεν τρώμε κουτόχορτο. Αλλά τί τα θες, είπαμε στο τέλος της χρονιάς όλα θα τα έχουμε ξεχάσει αν πάρουμε πρωτάθλημα, κάτι πολύ πιθανό πλέον.
