ΟΧΙ δεν φταίει ο Τζίγγερ με τις άπειρες λανθασμένες επιλογές του τόσο στον επικοινωνιακό τομέα όσο στην διαχείριση της ΠΑΕ.
ΟΧΙ δεν φταίει ο Πεσέιρο που η ομάδα παρουσιάζεται με νοοτροπία τσούκου-τσούκου να πάρουμε το 1-0 και μετά μαζική άμυνα λες και είμαστε η Δόξα Δράμας απέναντι στα μεγαθήρια της Primera Division με αποτέλεσμα το θέαμα του φετινού Παναθηναικού να είναι οικτρό.
ΟΧΙ δεν φταίει ο Τζιόλης και ο Παπαδόπουλος και ο Βύντρα και ο κάθε Βύντρα τέλος πάντων που με αρχοντικά συμβόλαια έχουν δέσει τον γάιδαρο τους και σέρνονται σε κάθε παιχνίδι και έχουν την απαίτηση να τους χειροκροτάμε κιόλας
ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ
ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ. Φταίμε πραγματικά για ένα πράγμα ακόμα. Που δεν έχουμε κάνει την επανάσταση μας ενάντια στον Τζίγγερ, την πραγματική αιτία του προβλήματος.
Κύριε Καραγκούνη εννοείται οτι θέλουμε και πρωτάθλημα να πάρουμε και παντού και πάντα πρώτοι να είμαστε. Αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΑΤΑ να είναι οι τίτλοι αυτοσκοπός. Αυτό πότε θα το καταλάβετε όλοι εκεί στην ομάδα που τόσο εύκολα κατηγορείτε τους οπαδούς σας; Που τόσες και τόσες πίκρες μας έχετε δώσει χρόνια τώρα και ακόμα είμαστε εκεί, με την πρώτη εμφάνιση ελπίδας να σας στηρίζουμε με όλη μας την δύναμη. Αλλά επειδή ακριβώς η νοοτροπία σας είναι τέτοια μόλις μας δίνετε την ελπίδα για κάτι νέο, για κάτι καλύτερο μας ξενερώνετε πάντα με τον χειρότερο τρόπο.
Και όσο για την άδεια Λεωφόρο ρωτήστε το αφεντικό σας ποιός ευθύνεται για αυτό...
ΥΓ: Να με συγχωρέσει ο δημοσιογράφος Σ.Μαρκάκης αλλά διάβασα το παρακάτω στο site της GOAL NEWS (αθλητικές εφημερίδες ΔΕΝ αγοράζω συνειδητά) και επειδή συμφωνώ σε ΟΛΑ το παραθέτω αυτούσιο:
"Ο Φραγκισκανός επίσκοπος Ουίλιαμ του Οκκαμ μάς κληροδότησε από το 14ο αιώνα ήδη έναν τυφλοσούρτη που έκτοτε αποδείχθηκε όντως λειτουργικός.
Γνωστό ως «ξυράφι του Οκκαμ» ή και ως «lex parsimoniae» («νόμος της φειδωλίας») το αξίωμα διατείνεται ότι σε μια λογική ανάλυση η εισαγωγή νέων υποθέσεων πρέπει να γίνεται μόνο εάν αυτές είναι απολύτως αναγκαίες. Συνεπώς, ότι μεταξύ των δυνατών εξηγήσεων για ένα φαινόμενο, όποια απαιτεί τις λιγότερες υποθέσεις, είναι πιθανότατα και η πιο σωστή: αν μοιάζει με πάπια, περπατάει σαν πάπια και κρώζει σαν πάπια, πιθανότατα είναι πάπια και όχι κότα με αποκριάτικο κοστούμι κ.ο.κ.
Στην επέτειο των 100 του χρόνων, διαθέτοντας ένα από τα πιο αξιόλογα ρόστερ των τελευταίων ετών, έχοντας δώσει στη Λεωφόρο τα ντέρμπι με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και προβάλλοντας ως φαβορί για το μόλις δεύτερο πρωτάθλημά του μέσα σε 12 χρόνια, ο Παναθηναϊκός έχει μέσο όρο εισιτηρίων που δεν ξεπερνά τα 9.500! Από τα 11 εντός έδρας ματς του, μόνο σε δύο εκτός από τα ντέρμπι έφτασε σε διψήφιο αριθμό εισιτηρίων. Και αυτό ενώ στην έδρα του είναι αήττητος, έχει δεχθεί μόλις δύο γκολ (ένα από την ΑΕΚ, ένα από τον ΟΦΗ) και μόνο με τον Ολυμπιακό και Ξάνθη παραχώρησε ισοπαλία.
Ασφαλώς και μπορεί κανείς να αποπειραθεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό με τον περίπλοκο τρόπο: πανούργοι συνωμότες, με κεφάλαια παραδοσιακών (εσωτερικών, κυρίως) «εχθρών», καταφέρνουν και επηρεάζουν συναισθηματικά το μεγάλο μέρος του κόσμου, έτσι ώστε να μη συμμερίζεται ασμένως (και έμπρακτα: πληρώνοντας «αλμυρούτσικο» εισιτήριο) τον ενθουσιασμό για την πιθανή κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χρησιμοποιώντας υποσυνείδητα μηνύματα-μέσα-σε-μηνύματα, τις κεραίες του HAARP στην Αλάσκα, chemtrails πάνω από την Αττική και μυστική τεχνολογία Tesla των «Ε», οι ίδιοι συνωμότες πετυχαίνουν να μοιάζει στην πράξη να νοιάζει λιγότερο τους φίλους του Παναθηναϊκού το ότι «και οι υπόλοιποι κακή μπάλα παίζουν» ή το ότι μέσα από μερικά ακόμη φθισικά 1-0 ίσως ζήσουν την επανάληψη του άθλου του 2004...
... και περισσότερο να τους νοιάζει π.χ. ότι από το Κύπελλο αποκλείστηκαν με τεσσάρα στο Καραϊσκάκη, ότι για 5η σερί χρονιά δεν χαίρονται μια καλή ευρωπαϊκή πορεία, ότι δεν προλαβαίνουν (δεν τους επιτρέπουν-εται!) να ταυτιστούν συναισθηματικά με κανέναν παίκτη, ότι πρέπει να δώσουν 60 ευρώ για να επετειακή φανέλα με... χορηγό επάνω, ότι πρέπει να συντάσσονται υπάκουα με οποιαδήποτε (οσοδήποτε ανιστόρητη) επιλογή «συμμαχίας» κάνει η διοίκηση, ότι οφείλουν να συμβιβαστούν με το στρατηγικό συμπέρασμα του τεχνικού διευθυντή («μεγάλοι παίκτες δεν έρχονται στην Ελλάδα, μόνο ταλαντούχοι που μας βλέπουν ως ''σκαλοπάτι''»), ότι για να καταφέρουν να πάρουν εισιτήριο για το γήπεδο πρέπει να έχουν πνεύμα Μαγγελάνου και υπομονή Γκάντι, ότι δεν τους πέφτει λόγος για ΤΙΠΟΤΕ απολύτως - ούτε για το ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ μπάλα παίζει η ομάδα τους, ότι, ότι, ότι...
Βεβαίως όμως και μπορεί, από την άλλη, να εφαρμόσει το «ξυράφι του Οκκαμ» και να πει πολύ απλά ότι από το να κάνουν λάθος ή να έχουν πέσει θύματα μαζικής πλύσης εγκεφάλου εκατοντάδες ΧΙΛΙΑΔΕΣ κόσμου, πολύ πιο πιθανό είναι να κάνουν λάθος οι πέντε έξι άνθρωποι που διαχειρίζονται τα τελευταία χρόνια την ομάδα και σε αγωνιστικό επίπεδο ΚΑΙ, πολύ περισσότερο, σε επίπεδο ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ και προς τα έξω ΕΙΚΟΝΑΣ της. Και ότι, συνεπώς, το να «ξορκίζεται» διά του πιθανού τίτλου η άμεση ή έμμεση αποδοκιμασία του κόσμου είναι λάθος. Διότι δεν ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ αυτή η αποδοκιμασία μόνο με την κατάκτηση ή όχι τίτλων, αλλά αφορά και ένα σωρό άλλα πράγματα. Πράγματα που όσο δεν... θεωρούνται καν προβλήματα, αποκλείεται και να βρουν λύση ποτέ. Διά ξυραφιού (του Οκκαμ ή άλλο) ή χωρίς..."
