Δεν ξέρω πραγματικά δεν ξέρω αν φταίει που οι Παναθηναικοί είμαστε πολύ απαιτητικοί ή που τρέφουμε ψευδαισθήσεις για το τί μεγάλη ομαδάρα έχουμε ή απλά τα τελευταία χρόνια απλώς ζούμε με μια ελπίδα από αγώνα σε αγώνα και η ελπίδα αυτή σήμερα τελείωσε. Πραγματικά δεν ξέρω. Εγώ πάντως το σημερινό το έχω ξαναζήσει ΑΠΕΙΡΕΣ φορές. Υπερβολές του στυλ "το χειρότερο ματς του Παναθηναικού", "η πιο ντροπιαστική εμφάνιση", κτλ είναι τεράστιες γελοιότητες αφού τέτοιου επιπέδου εμφανίσεις έχουμε δεί υπερβολικά φορές τα τελευταία ν-χρόνια. Όπου ν βάλτε ο καθένας την ηλικία του. Ναι ΟΚ είμαστε μεγάλη ομάδα, η μεγαλύτερη, η καλύτερη, η γαμιστερότερη, η μοναδική που έχει φέρει σοβαρές επιτυχίες στην Ευρώπη αλλά ρε μάγκες ας το συνειδητοποιήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Ελάχιστες φορές έχουμε δει μπάλα από την ομάδα μας. Και όταν λέω μπάλα δεν εννοώ πυροτεχνήματα. Αλλά σταθερά καλή μπάλα, σοβαρές εμφανίσεις, πάθος, αγωνιστικότητα κτλ.
Πάντα η επιτυχία ήταν παροδική, η δόξα σαν πυροτέχνημα και αν συγκεντρώσουμε όλες τις θετικές και αρνητικές στιγμές (τουλάχιστον αυτές που θυμάμαι εγώ σαν τριαντάρης) ε, ας το παραδεχτούμε το ισοζύγιο είναι αρνητικότατο. ΣΙΓΟΥΡΑ παίζει ρόλο και τί στανταρ θέτεις. Αλλά ακριβώς επειδή ούτε γαύρος είμαι, ούτε μπαοκάρης, ούτε τίποτα άλλο, έχω άλλη ιδέα για τον Παναθηναικό και πως θέλω να τον βλέπω. Ακριβώς λόγω αυτών των λίγων μεν αλλά πολύ ένδοξων στιγμών κυρίως της Ευρωπαικής μας ιστορίας.
Τη σημερινή κατάντια την έχουμε ζήσει μάγκες. Πολλά χρόνια τώρα. Θέλετε με Μαλεζάνι; Με Μπάκε; Με Πεσέιρο; Με Νιόμπλια; Με Τεν Κάτε; Με ποιούς; Πείτε μου τώρα ποιά σεζόν θυμάστε που να μην ζήσατε τεράστιες πίκρες. Ασχέτως τελικού αποτελέσματος. Πάντα υπήρχαν τέτοιες περίοδοι και πάντα τρώγαμε τέτοιες σφαλιάρες. Και πάντα ζούσαμε τέτοιες οικτρές καταστάσεις. Ξεφτίλες και απογοητεύσεις. Και δεν μιλάω μόνο αγωνιστικά. Γιατί και επί χούντας Κόκκαλη πάλι ανίκανοι ήμαστε να το διαχειριστουμε σαν ΠΑΕ και να αντιδράσουμε. Πάντα ο Παναθηναικός διατηρούσε μια ελιτίστικη νοοτροπία άλλωστε σε τέτοια θέματα. Και πάντα έτρωγε τις σάρκες του και τα παιδιά του. Θυμηθείτε τί έγινε φέτος διοικητικά μόνο και θα καταλάβετε τί εννοώ.
Τώρα ποιός φταίει; Ε συγνώμη αλλά βαριέμαι να κάθομαι να αναλύω πάλι τα ίδια και τα ίδια. Φταίνε όλοι. Φταίμε όλοι. Φταίει και ο Πατέρας και ο Βαρδινογιάννης και οι Γιαννακόπουλοι και ο Φερέιρα και οι καφρομαλάκες που μπήκαν σήμερα μέσα και ο Βύντρα και ο Μπουμσόγκ και εγώ και ο spiros και ο seaman και όλοι. Διαλέγετε και παίρνετε. Εγώ αποφάσισα πλέον να μην χάνω τον ύπνο μου για μερικά κακομαθημένα ατάλαντα πλουσιόπαιδα, για μερικούς υπερεκτιμημένους ακριβοπληρωμένους προπονητές και για μερικούς υπερπλούσιους σταρχιδιστές παράγοντες. Έχω αναθεωρήσει τόσα πράγματα τελευταία που ναι μεν για μένα ο Παναθηναικός είναι ΙΔΕΑ, είναι ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ αλλά δεν ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ να ασχολούμε με το ποιός και γιατί φταίει. Όταν επιτέλους κάποτε συνέλθουμε, όταν επιτέλους η ομάδα γίνει PANATHINAIKOS που φαντάζομαι εγώ ο ρομαντικός οτι μπορεί να γίνει, τότε ίσως να έχει νόημα. Τώρα σίγουρα όχι.
Καληνύχτα Παναθηναικέ...
