7 Οκτωβρίου 2007

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Σαν να μη πέρασε μια μέρα από πέρσι, πρόπερσι κτλ. Αυτό το χάλι σήμερα, αυτό το πράμα που αποκαλείται ομάδα, και 20 ώρες να παίζαμε, βρε και με αντίπαλο τη Κάτω Τραχανιά να παίζαμε, βρε και η Κάτω Τραχανιά να έπαιζε με 9 παίχτες, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΑΜΕ. Ο ορισμός του ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ. ΄

Ίχνος πάθους, ίχνος τεχνικής, ίχνος τελικής προσπάθειας. Μπράβο στον Αστέρα κυρίως γιατί δεν μάσησε και μας έπαιξε πολύ καλά ανασταλτικά κυρίως, αλλά έτσι όπως ήμασταν εμείς και με έναν αμυντικό να έπαιζαν οι άλλοι, εμείς πάλι γκολ δεν θα βάζαμε. Με έναν Καραγκούνη λες και τον φέρανε με τα πόδια από την Αθήνα, τόσο κουρασμένος φαινότανε, με έναν Μάτος και έναν Τζιόλη να μην μπορούν να περάσουν πάσα και με επίθεση απλώς ανύπαρκτη, κάναμε δικαιολογημένα την πρώτη μας ήττα και αν συνεχίσουμε έτσι και φέτος θα έχουμε μια από τα ίδια. Είναι νωρίς ακόμα αλλά ελπίζω η σημερινή σφαλιάρα να τους ξυπνήσει γιατί δεν αντέχεται πάλι τα ίδια με πέρισυ.

Η σημερινή ήττα μου θύμισε το περσινό χαστούκι πέρισυ από τον Ιωνικό στη 2η βέβαια αγωνιστική, όπου και εκεί χαιρόμασταν για το καλό ξεκίνημα και μετά βέβαια άρχισε η συνήθης κατρακύλα ενώ για τον Ιωνικό ήταν η πρώτη και νομίζω και τελευταία νίκη στο Πρωτάθλημα. Ε να δείτε που και ο Αστέρας άλλη νίκη δεν θα κάνει. Ξεχαρμάνιασε με τον αιώνιο looser, τον Παναθηναικό. ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ ΠΙΑ!