Η χρονιά φέτος όπως πάντα ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες για κάτι καλύτερο τουλάχιστον από πέρισυ. Ξεκινήσαμε μέτρια σε πρωτάθλημα και UEFA αλλά ήρθε γρήγορα το πρώτο χαστούκι με την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης που όμως φάνηκε στην συνέχεια οτι θα πρωταγωνιστούσε στο πρωτάθλημα εφέτος.
Τον Νοέμβρη ο Παναθηναικός πήρε πραγματικά εμπρός με νίκες 0-4 επί του Λεβαδειακού, διπλό στην Κοπενγχάγη στο ρελαντί και νίκη με 2-1 επί της αεκ στην Λεωφόρο με πραγματικά πολύ καλή εμφάνιση όπου πήραμε και την πρώτη θέση, τουλάχιστον προσωρινά, στην βαθμολογία. Γρήγορα όμως ήρθαν και άλλες φάπες από Λάρισα και Ξάνθη όπου φάνηκαν και τα πρώτα σημάδια τρέλλας του Πεσέιρου, με πραγματικά αλλοπρόσαλλα συστήματα και ξετυλίχτηκε σε όλο της το μεγαλείο η νοοτροπία μερικών παιχτών μας που πραγματικά δεν αξίζει να φοράνε την φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Οι χάλια εμφανίσεις συνεχίστηκαν και στο ματς με τον Ηρακλή και φυσικά στην ταπείνωση από τον Πανιώνιο όπου όπως έγραψα και στο τότε post: "Μετά το καλό ματς με την αεκ ο Παναθηναικός παρουσιάζει σημεία διάλυσης με αποκορύφωμα την ήττα με κάτω τα χέρια από τον Πανιώνιο. Κάθε χρόνο τα ίδια σκατά. Κάθε χρόνο οι ίδιες ελπίδες, οι ίδιες υποσχέσεις, οι ίδιοι ένοχοι.....ΒΑΡΕΘΗΚΑ!" Πάλι καλά που το 2007 έκλεισε με νίκη απέναντι στον Άρη στο Χαριλάου....
Οι εορτασμοί για τα 100 χρόνια του συλλόγου άρχισαν στο εντός έδρας ματς με την Καλαμαριά όπου παίξαμε πάλι χάλια αλλά τουλάχιστον κερδίσαμε και πηγαίναμε με καλή ψυχολογία στο Καραϊσκάκη όπου εκεί ουσιαστικά για μένα χάθηκε το πρωτάθλημα. Και εξηγώ γιατί: Ο Παναθηναικός παίζοντας μπαλλάρα μέσα στο τηγάνι, κατάφερε να χάσει ένα κάρο ευκαιρίες, να χάσει πέναλτι και τελικά να φύγει με το βαθμό της ισοπαλίας. Η εμφάνιση αυτή αντί να μας κάνει να πάμε μετά να τους πατήσουμε ξανά για το επόμενο ματς του κυπέλλου, γέμισε τα μυαλά μας αέρα και φάγαμε την ξεφτίλα της σεζόν με την τεσσάρα όπου η αδιαφορία του Πεσέιρου και των παιχτών εξόργισε ολόκληρο τον Παναθηναικό λαό και αποτέλεσε την ΑΦΟΡΜΗ για την γέννηση της ΠΕΚ και της ελπίδας στις καρδιές όλων μας.
Μετά το διπλό σε Τούμπα και νίκη επί του Αστ. Τρίπολης, οι περιστάσεις μας έφεραν πάλι πρώτους στην βαθμολογία και πήγαμε Γλασκώβη να παίξουμε με την Rangers που δεν είναι και κάνα μεγαθήριο αλλά παραδόξως έφτασε μέχρι τελικό Uefa φέτος. Δεν καταφέραμε να την περάσουμε μετά το 0-0 έξω και το 1-1 εδώ όπου πραγματικά φάνηκε η ανικανότητα του Πεσέιρο. Νικούσαμε 1-0 μέχρι το τέλος και με τις μαλακίες του καταφέραμε να ισοφαριστούμε και να χάσουμε μια πρόκριση που ίσως μας οδηγούσε πολύ ψηλά φέτος. Αλλά με τέτοιο περίεργο στον πάγκο.....Νίκη στην συνέχεια τον Λεβαδειακό εντός με τραγική πάλι εμφάνιση και 1-0 και την ΠΑΕ και τους παίχτες (!!) αντί να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους να τα ρίχνουν όλα στους κακούς οπαδούς!!!
Και φτάσαμε στον Μάρτη όπου μετά το Χ στο ΟΑΚΑ με το αεκάκι και την νίκη με ωραία μπάλα επί της Λάρισας, όλοι περιμέναμε ένα διπλό στην Ξάνθη για να κάνουμε το τεράστιο βήμα για την κατάκτηση του τίτλου. Ε κλασσικά στο κρισιμότερο ματς της χρονιάς μέχρι τότε καταφέραμε να μην κατέβουμε ποτέ στο γήπεδο και σαν υπερκομπλεξικοί που είμαστε να φάμε 3 γκολ και να ξεφτυλιστούμε. Η ξεφτίλα συνεχίστηκε στην Λεωφόρο με τον Ηρακλή όπου δεν καταφέραμε να νικήσουμε τα δεύτερα μιας ομάδας που πάλευε να παραμείνει στην κατηγορία και ολοκληρώθηκε στην 28η αγωνιστική όπου διασυρθήκαμε με τεσσάρα από το και καλά 'παράρτημα΄ μας τον ΟΦΗ!!! Ουδέν κακό αμιγές καλού λέει ο λαός μας και ευτυχώς κάτι καλό βγήκε και από τις φετινές πίκρες και ο Παναθηναικός λαός συσπειρωμένος όσο ποτέ κατάφερε να μαζέψει στις 13/4/2008 πάνω από 30000 ψυχές στο Πεδίον του Άρεως για να διαδηλώσει ενάντια στην κακοδιαχείριση της αγαπημένης μας ομάδας από την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Ένα γεγονός που φυσικά και θάφτηκε από τα ΜΜΕ αλλά το ποτάμι πλέον δεν γυρνούσε πίσω και όπως φάνηκε οι αποδέκτες του μηνύματος κάτι άρχισαν να καταλαβαίνουν...
Τις εξελίξεις από εκεί και πέρα όλοι λίγο πολύ τις ξέρουμε. Πολυμετοχικότητα και νέες ελπίδες γεννιούνται για την ομάδα μας. Από του χρόνου όλοι ελπίζουμε σε ένα ΝΕΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ απαλλαγμένο από τσάτσους, από διχόνοιες, από την σάπια νοοτροπία τόσων ετών. Μακάρι οι ελπίδες μας να μην διαψευστούν πάλι. Αλλά ας ρίξουμε και μια ματιά στα στατιστικά της σεζόν για φέτος:
Συνολικά είχαμε πολύ καλή αμυντική παρουσία, αν και φάγαμε πολλά γκολ σε αγώνες που δεν έπρεπε. 44 γκολ υπέρ λοιπόν και 18 κατά. 1 στα 11 σουτ μας καταλήγανε στα δίχτυα ενώ οι αντίπαλοι σκοράρανε με ποσοστό 1/13. Εδώ και 2 χρόνια η ομάδα έχει πρόβλημα στις πάσες, αυτό φάνηκε και φέτος με μόλις 24% ποσοστό ολοκληρωμένων πασών (δηλαδή με αποδέκτη παίχτη για γκολ)!!! 1219 λάθη κάναμε σε 30Χ90=27000 αγωνιστικά λεπτά, δηλαδή 4,5 λάθη ανά δεκάλεπτο!!
Καλύτερος μας παίχτης μάλλον ο Σαλπιγγίδης με 20% ποσοστά ευστοχίας και 15 γκολ. Περισσότερες σωστές ολοκληρωμένες πάσες ο Καραγνούνης με τον Ίβανσιτς ενώ περισσότερες πάσες συνολικά είχε ο Μάτος με 222 πάσες δηλαδή 7,4 πάσες ανά παιχνίδι. Το χειρότερο ποσοστό σε πάσες εννοείται ο Τζιόλης με 4/21 και 104 λάθη στο παιχνίδι του. Αλλά 124 λάθη είχε και ο Καραγκούνης!
Βαθμολογία παιχτών για την κανονική σεζόν 2007-2008:
Μάριο Γκαλίνοβιτς: Καλή σεζόν εφέτος. Σταθερός και αξιόπιστος. 9/10
Ενακαρίρε Τζόσεφ: Ποιός; Δεν τον θυμάστε; Έπαιξε 166 λεπτά συνολικά και δεν φάνηκε καθόλου. Τραγικός δανεισμός. 2/10
Χόσου Σαριέγκι: Μου άρεσε. Αν δεν έκανε και το χαζό πέναλτι στην Τρίπολη θα μου άρεζε περισσότερο. 7/10
Μαρσέλο Μάττος: Με πολύ μέλλον, δυνατός, σταθερός, αξιόπιστη λύση στα χαφ. 7/10 γιατί σε μερικά ματς ήταν πολύ αδιάφορος
Νασίφ Μόρρις: Κάθε χρόνο και πιό άμπαλος. Οι ταρζανιές του μας στοίχησαν βαθμούς και φέτος. Νισάφι πια. Τον πούλο 4/10
Σωτήρης Νίνης: Για αδιευκρίνηστους λόγους δεν τον έβαζε ο Πεσέιρος. Όποτε έπαιξε έδειξε οτι έχει τεράστιο ταλέντο και μπορούσε φέτος να βοηθήσει περισσότερο. Για 97 λεπτά που αγωνίστηκε στην κανονική σεζόν 8/10
Γιάννης Γκούμας: Καλός αν και αυτός σε κρίσιμα παιχνίδια φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων. Έχει νοοτροπία loser δυστυχώς. 6/10
Σεμπάστιαν Ρομέρο: Αστείος παίχτης με ουσιαστικά μηδενική προσφορά. Από τους πρώτους στην λίστα για έξοδο αν θέλουμε του χρόνου όντως να έχουμε καλή ομάδα 2/10
Έκι Γκονζάλεζ: Πρέπει να γίνει τεχνικός διευθυντής της ομάδας και να ρίχνει μπουκέτα στους αδιάφορους. Όσο έπαιξε εμένα μου άρεσε 7/10
Δημήτρης Παπαδόπουλος: Στο τέλος πήρε λίγο μπρος αλλά γενικά ένα μάτσο χάλια και εφέτος, έχασε και το πέναλτι στο τηγάνι. 3/10
Έλντερ Ποστίγκα: Δανεικός που βαριέται και φοβάται να βάλει τα πόδια του στη φωτιά. 3/10
Δημήτρης Σαλπιγγίδης: Η όαση στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟ. Φιλότιμος, ακούραστος, μαχητής. 9/10
Τάκης Φύσσας: Κόλλησε τα ένσημα, μηδενική προσφορά 1/10
Αρκάντιους Μάλαρτζ: Καλούτσικος στην αρχή της σεζόν τουλάχιστον. Δικαίως όμως του έφαγε την θέση ο Γκαλίνοβιτς. Αλλά και αυτός ένα 8/10 το παίρνει.
Άντονυ Σέριτς: Τραγικός πανάθλιος παίχτης. Ταγάρι πρώτης τάξης. ΟΥΣΤ! 0/10
Γιώργος Καραγκούνης: Δεν πήρε την ομάδα στις πλάτες του όσο θα θέλαμε και στα κρίσιμα ματς. Ασχέτως αν στα play-offs το έκανε, στην κανονική σεζόν ήταν απλά καλός. 7/10
Αλέξης Τζιόλης: 1 καλό ματς, 20 χάλια. Απίστευτος παίχτης που την έχει δει παιχταράς ολκής και σέρνεται σχεδόν σε κάθε ματς. 1 στις 2 πάσες λάθος και είναι τουλάχιστον εκνευριστικό να τον βλέπεις να σέρνεται σε κάθε ματς. Πρέπει να φύγει. Επειγόντως. 2/10
Σιμάο Μάτε: Πολύ καλός ο πιτσιρικάς. Αν δουλευτεί μπορεί να έχει μεγάλο μέλλον. 8/10
Λουκάς Βύντρα: Καλύτερος από πέρισυ αλλά μια μέτρια επιλογή. Με το ζόρι κάνει για αλλαγή, πάντως σίγουρα όχι επιλογή αρχικής ενδεκάδας. 4/10
Νταμ Ν'Ντόι: Ξέρει μπάλα το παλλικάρι και όταν δεν βαριέται το δείχνει. Είναι καλός πιστεύω και μπορεί και καλύτερα. Αλλά σίγουρα δεν πρέπει να βασίζει ο ΠΑΟ το μέλλον του σε τέτοιους παίχτες μόνο. 7/10
Βαγγέλης Μάντζιος: Έπαιξε τέλεια στο ματς με την ΑΕΚ στην Λεωφόρο αλλά ως εκεί. 2/10
Αντρέας Ίβανσιτς: Τεχνίτης, καλός μπαλαδόρος, με φιλότιμο και προσπαθεί σε κάθε ματς. Μακάρι να τον αγοράσουμε. 9/10
Μίκαελ Νίλσον: Αν έπαιρνε περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες θα έπαιρνε παραπάνω από 7/10. Από τους παίχτες που προσωπικά μου αρέσουν.
Ελίνι Δημούτσος: Καλός αλλά επιπόλαιος. Θέλει πολύ δουλειά. 6/10
Νίκος Σπυρόπουλος: Επιτέλους αξιόπιστη λύση στα αριστερά της άμυνας μας. Η καλύτερη μεταγραφή εφέτος. 8/10
Μανούτσο Γκονσάλβες: Αν μείνει του χρόνου και δεν βαριέται θα αφήσει εποχή. Ξέρει πολλά καντάρια μπάλα. Για το λίγο που έπαιξε 6/10 γιατί βαριόταν (στα play-offs έπαιξε καλύτερα).
Όσο για τον προπονητή; Επί 30 ματς στο πρωτάθλημα τουλάχιστον, δεν είχε αποφασίσει 11άδα. Φοβισμένος, Loser, παθητικός, άφησε τα πράγματα ανεξέλεγκτα στα αποδυτήρια και με νοοτροπία που δεν ταιριάζει στον Παναθηναικό. Είχε μικρές αναλαμπές και φάνηκαν κυρίως στα play-offs αλλά πιστεύω η απώλεια του τίτλου εφέτος ήταν κυρίως δικό του σφάλμα. Αλλά εννοείται πως αν θέλουμε να ρίξουμε τις ευθύνες εκεί που πρέπει όλοι ξέρουμε ποιος φταίει και για το εφετινό κατάντημα. Αλλά ας μην μιζεριάζουμε άλλο. Βαρέθηκα 3 χρόνια τώρα που έχω αυτό το blog να μιζεριάζω συνέχεια. Από του χρόνου ελπίζω σε μια νεά αρχή.
Πραγματικά πιστεύω πως μια νέα εποχή ξημερώνει για τον Παναθηναικό.
