19 Μαρτίου 2012

ΤΕΛΟΣ

Πέρισυ μετά το 2-1 στις 19/2 στο Καραϊσκάκη και τα έκτροπα και την σφαγή που έγινε, ορκίστηκα στον εαυτό μου οτι δεν θα ξανασχοληθώ ούτε με τον Παναθηναικό, ούτε με οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό που κάποιοι θέλουν αυτάρεσκα να ονομάζουν 'Ελληνικό ποδόσφαιρο'. Δεν τα κατάφερα. Είναι αρρώστεια, το ξέρετε όσοι με διαβάζετε τόσα χρόνια. Λατρεύω τον Παναθηναϊκό, θα τον ακουλουθώ μια ζωή αλλά κάποια πράγματα πρέπει να τελειώσουν.

Και αυτό το blog τελειώνει. Ή καλύτερα εγώ τελειώνω από το blog αυτό, αηδιασμένος και κουρασμένος. Και απλά δεν έχω και χρόνο. Ο spiros είναι ακόμα συγγραφέας και αν κάποιος άλλος ενδιαφέρεται να γράφει ας μου στείλει ένα mail να το συζητήσουμε.

Μετά από 7 χρόνια που ξεκίνησα σαν φαντάρος τότε να γράφω για την λατρεία μου, δεν περίμενα οτι θα περάσουνε τόσα posts, τόσοι αναγνώστες και σας ευχαριστώ για αυτό. Δυστυχώς τα περισσότερα posts ήταν γκρίνιας, μιζέριας και πίκρας γιατί αυτό είναι το Ελληνικό ποδόσφαιρο και εκεί κινείται ο ΠΑΟ μας. Γιατί είμαστε καταδικασμένοι να τρώμε αιώνια στη μάπα τα λάθη του Τζίγγερ, της γαμωοικογένειας του και να γινόμαστε θεατές στο θέατρο παραλόγου και της κόκκινης προπαγάνδας του παρακράτους του Κόκκαλη πριν και του Μαρινάκη τώρα. Μετά και τα χτεσινά ΣΤΗΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ εγώ τελείωσα. Σιχάθηκα ολοκληρωτικά και πλέον βρίσκομαι και σε μια χώρα με υγειές ποδόσφαιρο (Αγγλία) και τέτοιες τριτοκοσμικές εικόνες (όχι μόνο τα χτεσινά που ήταν το κερασάκι στη τούρτα) μου προκαλούν τέτοιο πόνο που δεν αξίζει στο παιδί μου να βλέπει έναν πατέρα μέσα στα νεύρα και στην στεναχώρια εξαιτίας του Μαρινάκη, του Κάκου, του Μπιτσαξή, του Τζίγγερ, του Βγενόπουλου και όλων των άλλων. Ο Παναθηναικός μας χτες πέθανε. Ήταν κλινικά νεκρός εδώ και χρόνια αλλά χτες πέθανε. Συγχαρητήρια στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για το έργο τους. Ο σύλλογος θα αναγεννηθεί και θα περιμένω με λαχτάρα να το δώ. Θα είμαι Παναθηναϊκός μια ζωή και θα κάνω τον γιό μου Παναθηναικό. Θα περιμένω με λαχτάρα την αναγέννηση του. Γιατί είναι δεδομένο πως αυτό θα συμβεί. Ρόδα είναι και γυρίζει δεν λένε;

Αλλά δεν μπορώ άλλο να αρρωσταίνω και να πικραίνομαι. Το blog αυτό ήταν μια διέξοδος για μένα αλλά πλέον δεν αντέχω άλλο. Θα είμαι πλέον απλός οπαδός και όχι άρρωστος. Θα προσπαθήσω να μην ξανασχοληθώ ούτε με τον Τζίγγερ, ούτε με τον Βγενόπουλο, ούτε με τον Μαρινάκη, ούτε με διαιτησίες, ούτε με τίποτα. Πολύ πιθανό να μην τα καταφέρω και να 'ξανακυλήσω'. Αλλά πρέπει να προσπαθήσω. Το οφείλω στην ψυχική μου υγεία και στην οικογένεια μου.

Σας ευχαριστώ όλους για όλα αυτά τα χρόνια που με διαβάζετε, που βριζόμαστε στα σχόλια και που αναλύσαμε σχεδόν τα πάντα! Ευχαριστώ τον Σπύρο Κ. που είχα την τύχη να γνωρίσω και προσωπικά μέσω του blog.


ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ
ΟΤΙ ΕΧΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΥΑΛΟ
ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ ΤΟ ΠΗΡΕΣ ΚΙ ΑΥΤΟ
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΕΦΤΑ
ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ ΤΑ ΠΗΡΕΣ ΚΙ ΑΥΤΑ


Αντίο.