Από το 1996 που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και σήμανε το τέλος εποχής με την διάλυση εκείνης της ομαδάρας από τον καβούρια καπετάνιο της δεκάρας μέχρι τη χτεσινή σφαλιάρα από το αεκάκι που χρωστάει 46 μύρια και κανονικά έπρεπε να παίζει στην Δ' Εθνική Κολομβίας, πέρασαν 16 χρόνια. Πώς οδηγηθήκαμε σε αυτή τη τραγική κατάσταση του τριφυλλιού και πώς ο γαύρος έγινε έτσι 'ομαδάρα';
Απλά τα πράγματα: H οικογένεια Βαρδινογιάννη μετά το '96 και τα λεφτά που κονόμησε από τις Ευρωπαικές μας πορείες και τα πρωταθλήματα αποφάσισε να διαλύσει την ομάδα για να πουλήσει παίχτες και να βάλει ακόμα περισσότερα λεφτά στα ταμεία της. Παράλληλα, μπήκε στο περιθώριο, σταμάτησε να ασχολείται ενεργά με την ομάδα με αποτέλεσμα ο Κόκκαλης να βρει έδαφος και να αλωνίζει. Η ομάδα μας από το 1997 και μετά ήταν μέτρια αλλά ο λόγος που χάναμε τίτλους ήταν επειδή η κόκκινη παράγκα είχε βάλει μπρος όλους τους μηχανισμούς της για να παίρνει τίτλους και να εξολοθρεύει αντιπάλους. Εμείς αρκούμασταν στις Ευρωπαικές πορείες, μαζεύαμε πόντους για την Ελλάδα έτσι ώστε να μπορεί τώρα ο γαύρος να παίζει Ευρώπη και να το παίζει καμπόσος. Κάθε χρονιά τα ίδια. Εμείς Ευρώπη, ο γαύρος να αλωνίζει στο εσωτερικό, να στήνει πρωταθλήματα, να κονομάει άπειρο χρήμα και να το ιδρύει αυτό το παρακράτος προπαγάνδας και εκφοβισμού που ζεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα. Με τα χίλια ζόρια πήραμε ένα πρωτάθλημα το 2004 επειδή ο Κόκκαλης άρχισε να κουράζεται και πρόπερσι επειδή βρέθηκε μετά από 14 χρόνια για πρώτη φορά μια ισχυρή διοίκηση στην ομάδα. Αλλά γενικά τα ίδια και τα ίδια. Ο γαύρος με τόσα κάλπικα πρωταθλήματα βγαίνει χαλαρός στο Champions League (εξαιτίας των πόντων που τόσα χρόνια εμείς μαζεύαμε), βγάζει ένα σωρό χρήματα, μαζεύει παίχτες, κάνει γήπεδο με λεφτά του δημοσίου, γίνεται πανίσχυρος και εμείς αρκούμαστε στην γκρίνια, στην μιζέρια, στο να περιμένουμε κάθε χρόνο ένα γαμωντέρμπυ με τον Ολυμπιακό να βγάλουμε το κόμπλεξ μας.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη θέλει να καταστρέψει τον Παναθηναικό. Απλά τα πράγματα. Δεν είναι μόνο ανίκανοι. Έχουν δόλο. Το βλέπουν σαν μια αποτυχημένη επιχείρηση και θέλουν να την διαλύσουν και απλά δεν ασχολούνται. Ό,τι μα ό,τι κάνει η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν πάντα υπερ του Ολυμπιακού. Πάντοτε. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τί βρώμικο παρασκηνιακό επιχειρηματικό παιχνίδι παίζεται. Οι υπόλοιποι μέτοχοι στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και φοβούνται -ίσως δικαιολογημένα- να επενδύσουν σε μαι εταιρία υπό διάλυση. Αλλά τότε δεν θα έπρεπε να υπόσχονται οτι θα γίνουμε Chelsea του Αμπράμοβιτς ίσως; Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι -και με αφορμή την χτεσινή αναμενόμενη σφαλιάρα- οτι ακόμα μια χρονιά χάνεται, οτι κινδυνεύουμε με αποκλεισμό από την Ευρώπη, οτι κινδυνεύουμε να γίνουμε αεκάκι και παοκ, αυτά που τόσα χρόνια κοροϊδεύαμε.
Το ντέρμπυ με τον γαύρο μου είναι παντελώς αδιάφορο αγωνιστικά. Πρέπει να μετατραπεί σε ένα Παναθηναικό συλλαλητήριο ενάντια στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Σε αυτούς τους χορηγούς του Ολυμπιακού, σε αυτούς που κατέστρεψαν τον σύλλογο και φταίνε για τον καθημερινό ξεπεσμό του. Αν δεν φύγουν τελείως από τα πράγματα, ξεχάστε Ευρώπες, ξεχάστε τίτλους, ξεχάστε παίχτες, ξεχάστε γήπεδο και ετοιμαστείτε για ακόμα μεγαλύτερες πίκρες και ντροπές.
Θα μου πείς ρε μαλάκα εδώ δεν έχουμε να φάμε με αυτά θα ασχολούμαστε; Εδώ δεν βγαίνει ο κόσμος να διαμαρτυρηθεί για τα μνημόνια και για την κρίση, σιγά μην ασχοληθεί με τον Βαρδινογιάννη. Απαντώ: Το blog αυτό αφορά τον Παναθηναικό. Μην μπλέκετε καταστάσεις. Δεν υπάρχει σύγκριση σημασίας και αντίδρασης και γενικά κανενός είδους σύγκριση. Γιατί όπως σας μάθανε στο σχολείο, δεν μπορείς να συγκρίνεις πορτοκάλια με μήλα.
