ΤΕΛΟΣ

Πέρισυ μετά το 2-1 στις 19/2 στο Καραϊσκάκη και τα έκτροπα και την σφαγή που έγινε, ορκίστηκα στον εαυτό μου οτι δεν θα ξανασχοληθώ ούτε με τον Παναθηναικό, ούτε με οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό που κάποιοι θέλουν αυτάρεσκα να ονομάζουν 'Ελληνικό ποδόσφαιρο'. Δεν τα κατάφερα. Είναι αρρώστεια, το ξέρετε όσοι με διαβάζετε τόσα χρόνια. Λατρεύω τον Παναθηναϊκό, θα τον ακουλουθώ μια ζωή αλλά κάποια πράγματα πρέπει να τελειώσουν.

Και αυτό το blog τελειώνει. Ή καλύτερα εγώ τελειώνω από το blog αυτό, αηδιασμένος και κουρασμένος. Και απλά δεν έχω και χρόνο. Ο spiros είναι ακόμα συγγραφέας και αν κάποιος άλλος ενδιαφέρεται να γράφει ας μου στείλει ένα mail να το συζητήσουμε.

Μετά από 7 χρόνια που ξεκίνησα σαν φαντάρος τότε να γράφω για την λατρεία μου, δεν περίμενα οτι θα περάσουνε τόσα posts, τόσοι αναγνώστες και σας ευχαριστώ για αυτό. Δυστυχώς τα περισσότερα posts ήταν γκρίνιας, μιζέριας και πίκρας γιατί αυτό είναι το Ελληνικό ποδόσφαιρο και εκεί κινείται ο ΠΑΟ μας. Γιατί είμαστε καταδικασμένοι να τρώμε αιώνια στη μάπα τα λάθη του Τζίγγερ, της γαμωοικογένειας του και να γινόμαστε θεατές στο θέατρο παραλόγου και της κόκκινης προπαγάνδας του παρακράτους του Κόκκαλη πριν και του Μαρινάκη τώρα. Μετά και τα χτεσινά ΣΤΗΜΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ εγώ τελείωσα. Σιχάθηκα ολοκληρωτικά και πλέον βρίσκομαι και σε μια χώρα με υγειές ποδόσφαιρο (Αγγλία) και τέτοιες τριτοκοσμικές εικόνες (όχι μόνο τα χτεσινά που ήταν το κερασάκι στη τούρτα) μου προκαλούν τέτοιο πόνο που δεν αξίζει στο παιδί μου να βλέπει έναν πατέρα μέσα στα νεύρα και στην στεναχώρια εξαιτίας του Μαρινάκη, του Κάκου, του Μπιτσαξή, του Τζίγγερ, του Βγενόπουλου και όλων των άλλων. Ο Παναθηναικός μας χτες πέθανε. Ήταν κλινικά νεκρός εδώ και χρόνια αλλά χτες πέθανε. Συγχαρητήρια στην οικογένεια Βαρδινογιάννη για το έργο τους. Ο σύλλογος θα αναγεννηθεί και θα περιμένω με λαχτάρα να το δώ. Θα είμαι Παναθηναϊκός μια ζωή και θα κάνω τον γιό μου Παναθηναικό. Θα περιμένω με λαχτάρα την αναγέννηση του. Γιατί είναι δεδομένο πως αυτό θα συμβεί. Ρόδα είναι και γυρίζει δεν λένε;

Αλλά δεν μπορώ άλλο να αρρωσταίνω και να πικραίνομαι. Το blog αυτό ήταν μια διέξοδος για μένα αλλά πλέον δεν αντέχω άλλο. Θα είμαι πλέον απλός οπαδός και όχι άρρωστος. Θα προσπαθήσω να μην ξανασχοληθώ ούτε με τον Τζίγγερ, ούτε με τον Βγενόπουλο, ούτε με τον Μαρινάκη, ούτε με διαιτησίες, ούτε με τίποτα. Πολύ πιθανό να μην τα καταφέρω και να 'ξανακυλήσω'. Αλλά πρέπει να προσπαθήσω. Το οφείλω στην ψυχική μου υγεία και στην οικογένεια μου.

Σας ευχαριστώ όλους για όλα αυτά τα χρόνια που με διαβάζετε, που βριζόμαστε στα σχόλια και που αναλύσαμε σχεδόν τα πάντα! Ευχαριστώ τον Σπύρο Κ. που είχα την τύχη να γνωρίσω και προσωπικά μέσω του blog.

ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ

ΟΤΙ ΕΧΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΥΑΛΟ

ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ ΤΟ ΠΗΡΕΣ ΚΙ ΑΥΤΟ

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΕΦΤΑ

ΤΡΙΦΥΛΛΑΡΑ ΤΑ ΠΗΡΕΣ ΚΙ ΑΥΤΑ

Αντίο.

Mini ιστορία των τελευταίων 16 χρόνων

Από το 1996 που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και σήμανε το τέλος εποχής με την διάλυση εκείνης της ομαδάρας από τον καβούρια καπετάνιο της δεκάρας μέχρι τη χτεσινή σφαλιάρα από το αεκάκι που χρωστάει 46 μύρια και κανονικά έπρεπε να παίζει στην Δ' Εθνική Κολομβίας, πέρασαν 16 χρόνια. Πώς οδηγηθήκαμε σε αυτή τη τραγική κατάσταση του τριφυλλιού και πώς ο γαύρος έγινε έτσι 'ομαδάρα';

Απλά τα πράγματα: H οικογένεια Βαρδινογιάννη μετά το '96 και τα λεφτά που κονόμησε από τις Ευρωπαικές μας πορείες και τα πρωταθλήματα αποφάσισε να διαλύσει την ομάδα για να πουλήσει παίχτες και να βάλει ακόμα περισσότερα λεφτά στα ταμεία της. Παράλληλα, μπήκε στο περιθώριο, σταμάτησε να ασχολείται ενεργά με την ομάδα με αποτέλεσμα ο Κόκκαλης να βρει έδαφος και να αλωνίζει. Η ομάδα μας από το 1997 και μετά ήταν μέτρια αλλά ο λόγος που χάναμε τίτλους ήταν επειδή η κόκκινη παράγκα είχε βάλει μπρος όλους τους μηχανισμούς της για να παίρνει τίτλους και να εξολοθρεύει αντιπάλους. Εμείς αρκούμασταν στις Ευρωπαικές πορείες, μαζεύαμε πόντους για την Ελλάδα έτσι ώστε να μπορεί τώρα ο γαύρος να παίζει Ευρώπη και να το παίζει καμπόσος. Κάθε χρονιά τα ίδια. Εμείς Ευρώπη, ο γαύρος να αλωνίζει στο εσωτερικό, να στήνει πρωταθλήματα, να κονομάει άπειρο χρήμα και να το ιδρύει αυτό το παρακράτος προπαγάνδας και εκφοβισμού που ζεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα. Με τα χίλια ζόρια πήραμε ένα πρωτάθλημα το 2004 επειδή ο Κόκκαλης άρχισε να κουράζεται και πρόπερσι επειδή βρέθηκε μετά από 14 χρόνια για πρώτη φορά μια ισχυρή διοίκηση στην ομάδα. Αλλά γενικά τα ίδια και τα ίδια. Ο γαύρος με τόσα κάλπικα πρωταθλήματα βγαίνει χαλαρός στο Champions League (εξαιτίας των πόντων που τόσα χρόνια εμείς μαζεύαμε), βγάζει ένα σωρό χρήματα, μαζεύει παίχτες, κάνει γήπεδο με λεφτά του δημοσίου, γίνεται πανίσχυρος και εμείς αρκούμαστε στην γκρίνια, στην μιζέρια, στο να περιμένουμε κάθε χρόνο ένα γαμωντέρμπυ με τον Ολυμπιακό να βγάλουμε το κόμπλεξ μας.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη θέλει να καταστρέψει τον Παναθηναικό. Απλά τα πράγματα. Δεν είναι μόνο ανίκανοι. Έχουν δόλο. Το βλέπουν σαν μια αποτυχημένη επιχείρηση και θέλουν να την διαλύσουν και απλά δεν ασχολούνται. Ό,τι μα ό,τι κάνει η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν πάντα υπερ του Ολυμπιακού. Πάντοτε. Δεν μπορώ καν να φανταστώ τί βρώμικο παρασκηνιακό επιχειρηματικό παιχνίδι παίζεται. Οι υπόλοιποι μέτοχοι στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και φοβούνται -ίσως δικαιολογημένα- να επενδύσουν σε μαι εταιρία υπό διάλυση. Αλλά τότε δεν θα έπρεπε να υπόσχονται οτι θα γίνουμε Chelsea του Αμπράμοβιτς ίσως; Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι -και με αφορμή την χτεσινή αναμενόμενη σφαλιάρα- οτι ακόμα μια χρονιά χάνεται, οτι κινδυνεύουμε με αποκλεισμό από την Ευρώπη, οτι κινδυνεύουμε να γίνουμε αεκάκι και παοκ, αυτά που τόσα χρόνια κοροϊδεύαμε.

Το ντέρμπυ με τον γαύρο μου είναι παντελώς αδιάφορο αγωνιστικά. Πρέπει να μετατραπεί σε ένα Παναθηναικό συλλαλητήριο ενάντια στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Σε αυτούς τους χορηγούς του Ολυμπιακού, σε αυτούς που κατέστρεψαν τον σύλλογο και φταίνε για τον καθημερινό ξεπεσμό του. Αν δεν φύγουν τελείως από τα πράγματα, ξεχάστε Ευρώπες, ξεχάστε τίτλους, ξεχάστε παίχτες, ξεχάστε γήπεδο και ετοιμαστείτε για ακόμα μεγαλύτερες πίκρες και ντροπές.

Θα μου πείς ρε μαλάκα εδώ δεν έχουμε να φάμε με αυτά θα ασχολούμαστε; Εδώ δεν βγαίνει ο κόσμος να διαμαρτυρηθεί για τα μνημόνια και για την κρίση, σιγά μην ασχοληθεί με τον Βαρδινογιάννη. Απαντώ: Το blog αυτό αφορά τον Παναθηναικό. Μην μπλέκετε καταστάσεις. Δεν υπάρχει σύγκριση σημασίας και αντίδρασης και γενικά κανενός είδους σύγκριση. Γιατί όπως σας μάθανε στο σχολείο, δεν μπορείς να συγκρίνεις πορτοκάλια με μήλα.

ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

Ξεκινώ με ένα ακόμα (χιλιοστό;;) μπράβο σε αυτή την ομαδάρα στο μπάσκετ, του μάγκα Ομπράντοβιτς, του Διαμαντίδη, του Μπατίστ, όλων των νυν και τέως παιχτών (πλήν των αχάριστων εξαιρέσεων) που έχτισαν και χτίζουν αυτή την αυτοκρατορία του παγκόσμιου μπάσκετ και παγκόσμιου αθλητισμού. Ακόμα ένα κύπελλο, ακόμα μια επιτυχία, τί να πώς. Ακριβής αντίθεση με την ξεφτιλισμένη....

ΠΑΕ. Όπου εκεί στη ΓΣ φάνηκε το μεγαλείο του Τζίγγερ. Το μεγαλείο της ανυπαρξίας και της ανικανότητας αλλά και του ΔΟΛΟΥ αυτού του χλεχλέ. Όσο και αν βρίζω τον Βγενόπουλο και να τον κατηγορώ δεν μπορώ παρά να τον παραδεχτώ για το προχτεσινό ξεβράκωμα στην Γ.Σ. Άφαντος ο άλλος. Ούτε καν να ακούσει για την ΓΗΠΕΛ. Για αυτό το απίστευτο φιάσκο με το γήπεδο και τα δάνεια και την καταστροφή του ποδοσφαιρικού μας τμήματος. Όλοι οι Παναθηναϊκοί φωνάζουν ΦΥΓΕ! αλλά αυτός έχει δεσμευτεί προσωπικά να καταστρέψει τελείως τα πάντα! Πόσο να αντέξει και η ομάδα και φυσικά έχασε με κάτω τα χέρια από τον παοκ στο ΟΑΚΑ μέσα. Κλατάραμε γιατί κάποτε θα το παθαίναμε, βλέπετε εμείς δεν είμαστε γαύρος να δουλεύουν όλοι για εμάς (και αναβολές, και διαιτητές και τραμπουκισμοί κτλ κτλ). Εδώ αύριο παίζουμε ντέρμπυ με το αεκάκι και ξαφνικά θυμήθηκαν και αυτοί να συσπειρωθούν και να κατεβάσουν τιμές των εισητηρίων και να παίξουν για την ιστορία τους και άλλα γραφικά. Φυσικά και εύχομαι να κερδίσουμε αύριο αλλά μάλλον θα χάσουμε. Γιατί είμαστε μόνοι και απροστάτευτοι γιαυτό. Και γιατί πρέπει ο γαύρος να έρθει στο ΟΑΚΑ χαλαρός με διαφορά από εμάς. Απλά τα πράγματα. Τόσα χρόνια δεν έχετε καταλάβει πώς παίζεται το παιχνίδι;

Το μέλλον του Παναθηναϊκού; Αβέβαιο....