Μόνο ως κωμωδία μπορώ να χαρακτηρίσω τη φετινή χρονιά. Φαρσοκωμωδία για την ακρίβεια με σκηνοθέτη τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, παραγωγή Βαρδινογιάννη και με πρωταγωνιστές τα καμάρια της Παιανίας. Φυσικά παίζουν και καμιά 2-3 εκατομμύρια κομπάρσοι. Δηλαδή εμείς. Εμείς οι 'φανατικοί' οπαδοί του τριφυλλιού που είτε από κοντά είτε από μακριά η καρδιά μας βρίσκεται κοντά στο ΤΡΙΦΥΛΛΙ και η σκέψη μας συνεχώς εστιασμένη στην ομάδα με τα πράσινα.
Χτές παρακολουθήσαμε ακόμα ένα αυτοτελές επεισόδιο της κωμωδίας αυτής. 3-2 στο Καραϊσκάκη απέναντι σε 35 χιλιάδες απόγονους, σε 11 μέλη και απέναντι σε έναν πρόεδρο με "Π" κεφαλαίο που παρά τα όσα δικαίως του καταλογίζονται (πράκτορας, λαμόγιο, 'θείος', καταστροφέας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, αρχηγό της παράγκας) απέδειξε πόσο μεγαλύτερο ανάστημα έχει από τα δικά μας παρτάλια στην διοίκηση. Όσο εμείς βγάζαμε DVD και κερνούσαμε κρασιά, αυτός έδινε 350.000 ευρώ(!!!) πρίμ σε περίπτωση νίκης του κόκκινου μπουρδέλου του εναντίον μας. Πρίν από χρόνια να σας θυμίσω, όσο εμείς βγάζαμε μπύρες με το όνομα της Θύρας-13 και τα έβαζε η διοίκηση με τους οπαδούς, ο Κόκκαλης καλλιεργούσε κλίμα επιθετικό και πώρωνε τους παίχτες του να μας κερδίσουν. Φυσικά το αποτέλεσμα της Ριζούπολης όλοι το θυμάστε.
Φέτος όλα έδειχναν οτι θα μπορούσαμε να πάμε στα μουλωχτά στο τηγάνι και από εκεί που όλοι μας είχαν για ξοφλημένους να πάρουμε το διπλό. Αλλά ΟΧΙ!!! Η διοίκηση αποφάσισε να οξύνει το κλίμα, να προκαλέσει τους γαύρους, να κερδίσει τις εξωαγωνιστικές εντυπώσεις και ίσως και να αποθαρρύνει την διαιτησία από το να παίξει πολύ έδρα στο επερχόμενο ντέρμπυ. Φυσικά και χάσαμε, και όλο το κλίμα στράφηκε κατά μας αλλά και το πιό γελοίο είναι πως ο Καλόπουλος μας έγραψε στα παπάρια του και έπαιξε καταφανέστατα υπέρ του Ολυμπιακού, μή δίνωντας χέρι του Μιχαλάκη στην ισοφάριση του γαύρου και ειδικά στο τέλος όπου σφύραγε υπερβολικά κάθε φάουλ δικό μας, ήταν δεν ήταν.
Η ήττα ήρθε φυσιολογικά. Δεν μπήκαμε καμιά φορά με αξιώσεις στην περιοχή του γαύρου, με εξαίρεση το πέναλτι που κερδίσαμε. Ο γαύρος ήταν πιό τυχερός και με την ανυπαρξία της άμυνας μας, κέρδισε το πρωτάθλημα χτες. Εκτός και αν η ΑΕΚ φανεί ανώτερη του στο νήμα. Αλλά χτές το μεγάλο μας μειονέκτημα δεν ήταν η άμυνα (παρά το παιδαριώδες σφάλμα του πολύ καλού κατά τα άλλα, Μόρρις) αλλά το κέντρο. Βασικά δεν υπήρχε κέντρο. Ο Φλάβιο δεν πρέπει να ξαναπαίξει σε μάτς του ΠΑΟ και θα πρέπει να εκδιωχθεί άμεσα από τον Παναθηναϊκό. Το ίδιο και ο Μαλεζάνι και ο Μπίσκαν. Φτάνει πια. Νισάφι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Οι αντιδράσεις μας πρέπει να είναι ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ. Χειρότερες από το μάτς με τον Ηρακλή. Ο Παναθηναϊκός ξεφτιλίζεται κύριοι. ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΑΘΗΝΑΙΟΙ!!!
ΥΓ: Δεν ήθελα αλλά δεν μπόρεσα να ανισταθώ και να μην σχολιάσω τον έξαλλο πανηγυρισμό του Μιχαλάκη στο τυχερό γκόλ που πέτυχε χτές. Τόσα χρόνια, τόσα λεφτά, τόσες προσδοκίες. Πρόδωσες τις προσδοκίες μας, δεν στάθηκες αντάξιος ούτε της φήμης σου, ούτε της εμπιστοσύνης και της αγάπης που σου δείξαμε ΟΛΟΙ στον Παναθηναϊκό. Δεν ντρέπεσαι ρε λαμόγιο να πανηγυρίζεις τόσο έξαλλα; Είπαμε επαγγελματίας αλλά τόση ξεφτίλα ρε Ιούδα-μέλος δεν την περίμενα. Δεν με πείραξε που πήγες στον γαύρο τόσο, όσο με πείραξε προσωπικά ο τρόπος που πανηγύρισες χτές. Και με πείραξε προσωπικά γιατί όταν πρωτοήρθες στον Παναθηναϊκό είχαμε και προσωπική επικοινωνία και είχες μια ιδιαίτερη θέση στην ομάδα για μένα τουλάχιστον. Είμαι ίσος υπερβολικά ρομαντικός με το ποδόσφαιρο. Μάλλον και αφελής. Αλλά εσύ χτές με έκανες να αισθανθώ και μαλάκας και αυτό δεν θα σου το συγχωρήσω ποτέ.
