Χτες το βράδυ πήγα να δώ το φιλικό Ελλάδα-Ισπανία στο αμπελοχώραφο της Τούμπας. Ένα τραγικό γήπεδο με άπειρα μπαλώματα που εξαιτίας κάποιων μοσχαριών εκεί στην ΕΠΟ γίναμε ρόμπα για ακόμα μια φορά διεθνώς. Βέβαια τα βουτυρόπαιδα της Ισπανίας το παρακάνανε λίγο με τις αντιδράσεις αλλά τέτοιο χωράφι για διεθνές φιλικό που θες να τιμήσεις κάποιον δεν νοείται.
Γενικά είμαι αντίθετος με θεοποιήσεις παιχτών όπως αυτό που συμβαίνει με Ζαγοράκη και περισσότερο πήγα να δώ από κοντά παίχτες όπως ο Villa, ο Torres, ο Xavi. Φυσικά το θέαμα σε ένα τέτοιο χωράφι με τους Ισπανούς να βαριούνται να παίξουν ήταν οικτρό και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο η απόδοση των δύο ομάδων έπεσε τόσο πολύ που ο κόσμος άρχισε να φεύγει από το 60'. Ο κόσμος.....
Ναι, ναι θα αναφερθώ και σε αυτόν το φοβερό λαό της Θ4 των οπαδών του μΠαοκ. Αυτών των υγιειών φιλάθλων που σε όλη τη διάρκεια αποφάσισαν πως για όλα τους τα προβλήματα και τα κόμπλεξ, πως για το μετρό και την υποθαλλάσια, πως για τα χρέη της ομάδας τους, φταίει ο Σαλπιγγίδης και γενικότερα η Αθήνα. Όλα αυτά τα καθυστερημένα παιδάκια που δεν σεβάστηκαν τίποτα και που ήρθαν στο γήπεδο όχι για την Εθνική, ούτε για να θαυμάσουν τον Torres αλλά για να βρίσουν, να γιουχάρουν, να ντροπιάσουν τους υπόλοιπους 20000 από εμάς που αντισταθήκαμε (ευτυχώς) στην καφρίλα αποδοκιμάζοντας τους και χειροκροτώντας τον Σάλπι που ΤΟΛΜΗΣΕ να φύγει από την μιζέρια του παοκ. Όσο υπάρχουν τέτοια άτομα και επιτρέπονται τέτοιες καταστάσεις στα ελληνικά γήπεδα, δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.
Πραγματικά σιχάθηκα χτες. Και τους βαρέθηκα τους γραφικούς. Βάζαμε γκολ και βρίζανε τον Πειραιά. Τρώγαμε γκολ, βρίζανε την Αθήνα. ΖΩΑ.
