Από την μία στην Λιβαδειά όπου ναι μεν ο Λεβαδειακός ήταν για τα πανηγύρια αλλά και ο Παναθηναικός παρουσιάστηκε σοβαρός, μεστός, δυνατός και ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ και καθάρισε υπερβολικά εύκολα το ματς, με επίδειξη δύναμης και ωραία γκολ. Γιατί ας μην ξεχνάμε οτι παλιότερα σε τέτοιες χαζοέδρες φτύναμε αίμα για μισό γκολ. Πραγματικά χτες χάρηκα με την εμφάνιση που ήταν όχι εντυπωσιακή αν κρίνουμε και από τον αντίπαλο αλλά ουσιαστική και αρχοντική. 0-4 αντί για 0-7 και ένας Σαλπιγγίδης άλλο πράγμα. Ίβανσιτς και Μάτος πολύ καλοί και μακάρι να συνεχίσουμε έτσι από δώ και πέρα. Τα λέω όλα αυτά βέβαια κρατώντας απειροελάχιστα μικρό καλάθι αφού οι σφαλιάρες του παρελθόντος δεν επιτρέπουν μεγαλύτερη αισιοδοξία. Αλλά το καλάθι αυτό ίσως μεγαλώσει κάπως αν στην Λεωφόρο την επόμενη αγωνιστική νικήσουμε το άρθρο-44....
Και έρχομαι στην δεύτερη νίκη. Αυτή της υπεροψίας της αεκ που επειδή κέρδιζε κατά τύχη όλοι την είχαν φαβορί και μας είχαν ζαλίσει τα αρχίδια με την 'αρμάδα' του Φερέρ. Πάρτε 2 γκολ από τον Ηρακλάκο και γειά σας.
Τέλος, άφησα την ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ νίκη. Αυτή επί του αιώνιου πελάτη στο ΟΑΚΑ χτες. Και όχι σημαντική λόγω βαθμών, αλλά γιατί και αυτοί οι υπερόπτες μας είχαν πρήξει για την δήθε μου τάχα μου ομαδάρα τους, αλλά βρέθηκε ένας Σπανούλης από άλλο πλανήτη να τους ταπεινώσει για ακόμη μια φορά. Εκπληκτική παρουσία 18.000 λαού, χωρίς καραγκιοζιλίκα στυλ ΣΕΦ και φανταστείτε, φανταστείτε λέω να έπαιζε έστω και λίγο ο ανύπαρκτος- ανέτοιμος Γιασικεβίτσιους. Αλλά έχουμε ακόμα καιρό, και όταν η ομάδα αυτή φτάσει το 50% των δυνατοτήτων της, εδώ θα μαστε θα δείτε πόσο εύκολα θα σηκώσει μέχρι και το 5ο Ευρωπαικό.
Εις αναμονήν λοιπόν του 2ου αγώνα UEFA την Πέμπτη με την Κοπενγχάγη όπου ελπίζω ρε Πεσέιρο να δώ λίγο και Τάκη Φύσσα που τον έχω πεθυμήσει ρε γαμώτο....ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΑΔΕΡΦΙΑ!
