σε στο τελευταίο νταμπλ μας, το μοναδικό μας εδώ και μια δεκαετία. Το 2004 ήταν μια χρονιά απίστευτη όπου η ομάδα μπάλα δεν έπαιζε αλλά νικούσε (ευχαριστούμε Μανωλάκη). Στο μόνο παιχνίδι που δώσαμε ρέστα ήταν στο περίφημο 3-1 του τελικού της Ν. Σμύρνης. Αλλά περασμένα..."μεγαλεία" διηγώντας τα να κλαίς.Πάμε στο σήμερα. Επιστρέφει λοιπόν ο Σούμ για τον αγώνα της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ. Σίγουρα το ματς αυτό αποτελεί κλειδί για την συνέχεια αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες πρόκρισης. Δυστυχώς χωρίς κόσμο και αυτό σίγουρα θα λειτουργήσει αρνητικά στην ομάδα. Πρώτη ευκαιρία να δούμε και το έργο του Μουνιόθ. Φυσικά είναι πολύ νωρίς ακόμα για κριτική αλλά από τις εφημερίδες διαβάζουμε τόσα τόσο καιρό που σε λίγο θα πιστέψουμε οτι έχουμε γίνει υπερομάδα και πως ξαφνικά μέσα σε μια βδομάδα ο "μάγος" Μουνιόθ κατόρθωσε να εξαλείψει όλες μας τις αδυναμίες. Ακούω και διαβάζω τόσες υπερβολές τε
λευταία (ειδικά στο forum των Greenwebfans) του στυλ οτι πάμε για Uefa και πάμε να ρίξουμε 8 στον γαύρο και τρελλαίνομαι. Η υπεραισιοδοξία μας πάλι θα μας φάει. Χαλαρώστε ρε. Ας τη δούμε πρώτα την ομάδα σε ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ και μετά βλέπουμε. Μακάρι ο Μουνιόθ να κάνει θαύματα και η ομάδα να πετάει αλλά σίγουρα αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Οπότε υπομονή (όσο έχει ο καθένας ακόμα αποθέματα).Κύριε Παπαδόπουλε να αλλάξεις ξυπνητήρι. Δικαιολογίες τέλος. Σωστά εφαρμόζει σιδηρά πειθαρχία ο Ισπανός στην Παιανεία γιατί αυτό χρειάζονται οι νεαροί και έχω-τα-μυαλά-πάνω-από-το-κεφάλι-μου παίχτες. Δεν λέω οτι ο Παπ είναι τέτοιος αλλά σαν ένας από τους αρχηγούς θα πρέπει να δίνει το σωστό παράδειγμα. Και ο ΠΑΟ δεν είναι δημοσιουπαλληλίκη να μην τρέχει και τίποτα αν αργήσεις σε μια προπόνηση και οι παίχτες πρέπει να καταλάβουν οτι δεν είναι και αυτή η ουσία. Η ουσία είναι η εφαρμογή των κανόνων και η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ. Μουνιόθ βαδίζεις σε σωστά μονοπάτια. Συνέχισε....
