3 Δεκεμβρίου 2006

ΑΗΔΙΑ

Δεν έχω και πολύ όρεξη να γράψω λίγη ώρα μετά το ματς που άντεξα να παρακολουθήσω. Πραγματικά διαψεύστηκα όταν έλεγα οτι βλέπω να νικάμε εύκολα και μάλιστα παταγωδώς. Ο Άρης έπαιξε πραγματικά πάρα πολύ καλύτερα, ψυχωμένα, παθιασμένα και μας κέρδισε μόνο 1-0 αφού πιστεύω ήμαστε για περισσότερα. Παναθηναικός δεν υπήρχε στο γήπεδο, μόνο κάτι κουρασμένα παλικάρια με πράσινες-άσπρες φανέλες που δεν μπορούσαν να τρέξουν, δεν μπορούσαν να πιέσουν, δεν μπορούσαν να κάνουν απολύτως μα απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.

Αηδία η ομάδα, από άμυνα μέχρι επίθεση, με σχεδόν μηδέν φάσεις όχι ευκαιρίες, ΦΑΣΕΙΣ! Στο κέντρο η μπάλα χανόταν με την μία και γενικά ο Άρης νίκησε ένα φάντασμα ομάδας, όχι πως δεν το άξιζε αλλά και εμείς ήμαστε πραγματικά ένα μάτσο χάλια. Εμφάνιση που θα προστεθεί στην πλειάδα των άσχημων-αθλίων εμφανίσεων της ομάδας τα τελευταία 2 χρόνια. Γιατρειά; Ίσως αν αλλάζουμε κάθε 2 μήνες προπονητή γιατί μόνο τότε φαίνεται να ξυπνάνε τα καμάρια μας. Ελπίζω ο Μουνιόθ, που του έχω μεγάλη εμπιστοσύνη να αλλάξει κάτι γρήγορα και τον Γενάρη να προστεθεί στον ομάδα ένας αμυντικός της προκοπής που θα συμμαζέψει τα ασυμάζευτα.

Κρίμα σήμερα γιατί πραγματικά πιάστηκα μαλάκας. Δεν το περίμενα τέτοιο χάλι.