Χτές άντεξα να δώ μόνο το πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα σερνότανε κυριολεκτικά, θύμισε εποχές Μπακε-Μαλεζάνι-Πεσέιρο με σύστημα τουρλουμπούκι και η μπάλα από το κέντρο στο τερματοφύλακα μετά σε Γκούμα ή Βύντρα και σέντρες στο άπειρο. Αλλά υπάρχει μια διαφορά. Εκτός φυσικά του οτι η ομάδα και κουρασμένη ήταν αλλά και το 3-0 έδινε ευκαιρία στον H10C να δοκιμάσει κάποια πράγματα στην 11άδα, η θεμελιώδης διαφορά με τις άλλες χρονιές είναι οτι φέτος μια τέτοια εμφάνιση δεν συνοδεύται από μιζέρια και γκρίνια. ΠΕΡΑΣΑΜΕ στην επόμενη φάση και είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ 100% οτι άλλη τέτοια εμφάνιση σε σημαντικό ματς δεν πρόκειται να υπάρξει. Επίσης μια άλλη διαφορά είναι πως φέτος έχουμε έναν προπονητή στον πάγκο που προσπαθεί εμπράκτως να αλλάξει την δημοσιουπαλληλίστικη νοοτροπία των προηγούμενων ετών και αυτό φάνηκε και από τα γκάζια που έριξε στους παίχτες μετά το ματς αλλά και ιδιαίτερα στην αλλαγή του για ακόμα μια φορά αδιάφορου και περιπατητή Μάντζιου ο οποίος τελικά μάλλον διαψεύδει τις όποιες ελπίδες μας για ανάκαμψη εφέτος.
Πριν καλά-καλά λήξει το α' ημίχρονο αγανάκτησε ο Τεν Κάτε με τον Μάντζιο και τον έκανε αλλαγή. Όχι πείτε μου αν κάτι τέτοιο υπήρχε περίπτωση να γίνει άλλες χρονιές. Με τίποτα. Είναι και αυτό ένα δείγμα προσπάθειας αλλαγής νοοτροπίας. Απ' ότι είδα σήμερα στα αθλητικά sites μπήκε ο Σίλβα στο 50' και η ομάδα μας βελτιώθηκε αισθητά. Θετικότατο αυτό. Ίσως η ηγετική του φυσιογνωμία και μόνο παρασέρνει και τους υπόλοιπους. Στα highlights της βραδιάς ήταν ο Σιμάο και πάλι, το πόσο χάλια έπαιξε πάλι ο Μάττος (κάτι τρέχει με τον Βραζιλιάνο) και γενικά το μαύρο χάλι που είχε το κέντρο μας.
Αλλά ούτε στεναχωριέμαι, ούτε μιζεριάζω. Με την προσθήκη -όπως όλα δείχνουν- και του παιχταρά του Ζιβέ, ο Παναθηναικός εφέτος θα τα σαρώσει όλα και σίγουρα θα έχει τον κόσμο του στο πλευρό του. Εμένα τουλάχιστον θα με έχει. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΙΖΕΡΙΑ!!!
