14 Απριλίου 2006

ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ....

...Ιδού και η δεύτερη θέση. Όπου Ρόδος η Θεσσαλονίκη, όπου εκεί πέρα θα κριθεί κατά 99% αν θα βγούμε ή όχι φέτος δεύτεροι. Έτσι όπως τα καταφέραμε φέτος, το κρισιμότερο παιχνίδι της χρονιάς είναι κόντρα στον πολύ φορμαρισμένο Ηρακλή που και καλά τώρα που παίζει εναντίον μας θυμήθηκε την ιστορία του (?) και θέλει λέει να μας κερδίσει για να κλείσει στόματα.

Προσωπικά συμπαθώ τον 'γηραιό' αλλά ως εκεί. Ειδικά ο Κωφίδης είναι γαμάτος τύπος και αποδειγμένα αξιοπρεπέστατος προπονητής (έ Τζίγγερ; Τι λές;). Το ματς είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και αν θέλουμε να λεγόμαστε μεγάλη ομάδα και Παναθηναϊκός πρέπει να παίξουμε 10 φορές καλύτερα από το πιό τέλειο φετινό μας παιχνίδι για να πάρουμε το διπλό στο Καυταντζόγλειο.

Βέβαια υπάρχει και η αντίπερα όχθη που εύχεται ο ΠΑΟ να χάσει, έτσι ώστε να βγεί τρίτος μπας και έτσι ξεφορτωθούμε τον Ιταλό καρνάβαλο που έχουμε στον πάγκο. Γνώμη μου πως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να ευχόμαστε ήττα της ομάδας μας γιατί ως ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ πρέπει σε κάθε μάτς να παίζουμε ποδόσφαιρο ουσίας/θεάματος και να κερδίζουμε όλους τους αντιπάλους. Ή έστω αν πέσουμε να πέσουμε με ματωμένη τη φανέλλα. Βέβαια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αυτά είναι κουραφέξαλα αλλά αφήστε με να ονειρεύομαι έναν Παναθηναϊκό όπως θα ήθελα να δώ κάποτε. Πάντως μέχρι στιγμής και ειδικά τη τελευταία δεκαετία. πολύ λίγες φορές έτυχε να δώ έναν μαχόμενο και έναν πραγματικά μεγάλο Παναθηναϊκό. Κρίμα γιατί η ομάδα αυτή έχει ΚΟΣΜΟ και ΧΡΗΜΑ που όμως διαχειρίζεται ΛΑΘΟΣ από τους ιδιοκτήτες του.