Πριν από 4 χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2003 αντιμετωπίσαμε και πάλι τους διαμαρτυρόμενους της Σκωτίας αυτή τη φορά για το ποιός θα βγεί τρίτος σε όμιλο Champions League και θα συνεχίσει στο Uefa. Ήταν παιχνίδι ζωής ή θανάτου και επειδή μέχρι τότε ο Παναθηναικός σερνόταν σε Ελλάδα και Ευρώπη (ασχέτως αν σε Ελλάδα πηγαίναμε καλά, η ομάδα ήταν για τα πανηγύρια με κάτι Ζουτάουτας και Μάριτς και κάτι άλλους περίεργους) όλοι είχαν προεξοφλήσει οτι θα φάμε τουλάχιστον τρία από τους Σκωτσέζους.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά εκείνο το ματς αφού τότε έκανα το μάστερ στην Γλασκόβη. Σίγουρα ήταν από τις χειρότερες 'εκδρομές' οπαδών του Παναθηναικού στο εξωτερικό αφού υπήρχαν πολλές και σίγουρα με περισσότερο κόσμο και σε 'σημαντικότερα' ματς αλλά για μένα ήταν κάτι το ιδιαίτερο. 3 ώρες πριν το ματς οι επί το πλείστον φοιτητές οπαδοί από όλα τα μέρη του νησιού είχαμε μαζευτεί σε μια ιρλανδική pub όπου διασκεδάζαμε με τους οπαδούς της Celtic και βρίζαμε rangers και ολυμπιακό (!).
Λίγοι αλλά καλοί, μεταφερθήκαμε με το tube στο γήπεδο Ibrox το οποίο βρίσκεται σε μια σκατοπεριοχή της Γλασκόβης. Τοποθετηθήκαμε στην γωνίτσα μας ανάμεσα σε σκωτσεζάκια που είχαν σημαίες του γαύρου για να μας πικάρουν. Συνθήματα από την αρχή από όσους είχαν όρεξη γιατί ήταν και κάτι παππούδες που είχαν έρθει από Ελλάδα με τα εγγονάκια τους και πού φωνή στα 80. Το γήπεδο γέμισε όπως αναμενόταν και με το ζόρι ακουγόμασταν εμείς μέσα σε τόσο πολύ κόσμο και μια ορχήστρα που έπαιζε νταούλια σε όλη τη διάρκεια του ματς! Αλλά σημασία έχει οτι ήμασταν εκεί και είδαμε την ομάδα που όλοι είχαν για να χάσει, να ρίχνει 3 και να υψώνει τα πράσινα κασκόλ στον αέρα του Ibrox-κάτι που δεν συμβαίνει πρώτη φορά φέτος, όπως έλεγε την επόμενη μέρα στις ειδήσεις ο εκφωνητής, αναφερόμενος όμως στα πράσινα κασκόλ της Celtic.
Σε εκείνο το παιχνίδι ο Επαλέ ήταν σκέτος ΠΕΛΕ (ίσως για πρώτη και τελευταία φορά). Ο Μπασινάς με την απίστευτη γκολάρα του από τα 30+ μέτρα και ο Κωνσταντίνου στο τέλος, μας έδωσαν μια τεράστια και πανάξια νίκη αν και η συνέχεια στο Uefa δεν ήταν και τόσο μαγική. Σαν εμπειρία πάντως ήταν φοβερή και μακάρι και σήμερα οι 1200 οπαδοί που θα βρεθούν στο Ibrox να ζήσουν κάτι ανάλογο.
