Έκτρωμα για την εμφάνιση και αδικία για τον Απόλλωνα Καλαμαριάς που αποκλείστηκε μετά από άπειρες χαμένες ευκαιρίες και μετά από πεντακάθαρο πέναλτι που δεν της δώθηκε από τον Κοντογιαννίδη. Πραγματικά κρίμα για τον Απόλλωνα γιατί τέτοιες ευκαιρίες δύσκολα θα ξαναπαρουσιαστούν. Να έχεις έναν ΝΕΚΡΟ Παναθηναικό και να μην μπορείς να τον αποκλείσεις.
Είχα την "τύχη" να βρίσκομαι χτες στο γήπεδο. Διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια το τραγικό χάλι που λέγεται Παναθηναικός. Γιατί αλλιώς φαίνονται από την τηλεόραση και αλλιώς στο γήπεδο όταν έχεις τους παίχτες στα 10 μέτρα και παρατηρείς τα πάντα. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Η άμυνα μας πολύ απλά και καθαρά: ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ. Ο Γκούμας με τον Μόρρις σαν κεντρικό δίδυμο δεν μπορούν να συννενοηθούν με τίποτα, πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο και αφήνουν τεράστιες τρύπες που εύκολα τις εκμεταλλεύεται ένας στοιχειωδώς ταχύς επιθετικός. Αργοί νωθροί με τάση στο εύκολο λάθος και στα 'τσαφ΄. Από τα δεξιά ο γνωστός καρκίνος της ομάδας Λουκάς-θέλω ψυχίατρο-Βύντρα ο οποίος τον έβλεπες στο βλέμμα του είχε έναν πανικό και μια έκφραση υπερπροσπάθειας λες και του είπανε να μαρκάρει τον Ροναλντίνιο. Τον παρατηρούσα επίτηδες και διαπίστωσα οτι εκτός από ταχύτητα του λείπει και το μυαλό. Αλλού ο επιθετικός, αλλού αυτός. Έχει καταντήσει κουραστική η αναφορά στον Βύντρα αλλά πραγματικά ο παίχτης αυτός είναι για μπάσκετ και όχι για ποδόσφαιρο. Όλες μα ΟΛΕΣ οι μεταβιβάσεις λάθος, όλες οι σέντρες λάθος, γίομα στη γιόμα και γενικά ένα ποδοσφαιρίκό τίποτα που ντροπιάζει την φανέλα του Παναθηναικού όταν την φοράει.
2. Ο όρος αλληλοκάλυψη λείπει από τη νοοτροπία μας. Αν χάσει ο αμυντικός το μαρκάρισμα οι άλλοι απλώς χαζεύουν. Τα ίδια και στο κέντρο. Τίποτα. Ομάδα δεν υφίσταται αλλά είναι ο καθένας για τη πάρτυ του. Επίσης δεν υπάρχει ο όρος πάθος και όρεξη. Σαν γυναικούλες πηγαίναμε στη μπάλα μή τυχόν και σκίσουμε κάνα καλσόν. Ενδεικτική φάση στο πρώτο ημίχρονο με τον ακριβοπληρωμένο Βίκτορ να διεκδικεί τη μπάλα με έναν αντίπαλο στο κέντρο: η μπάλα ήταν στο ένα μέτρο από τον Βίκτορ και στα 3 από τον άλλον. Έ την μπάλα την βρήκε ο άλλος, ο δικός μας βαρίοταν καν να επιχειρήσει να βάλει το ποδαράκι του μην του το τραυματίσουνε το καημένο.
3. Πάσες δεν μαθαίνουν εκεί στη Παιανία; Μα οι 9 στις 10 να είναι λάθος; Τι πράμα είναι αυτό ρε γαμώτο; Γίομες στο πουθενά και πάσα στα 3 μέτρα λάθος. Κίνηση μηδέν στο κέντρο, προβλεψιμότητα, αγγαρεία.
4. Ρομέρο=από τους λίγους Αργεντίνους που δεν ξέρουν να κάνουν κοντρολ και δεν έχουν τρίπλα. Μηδενική προσφορά, εμετική απόδοση για ακόμα μια φορά.
Λεοντίου=ανεκτός, τουλάχιστον είχε όρεξη αλλά όταν μπήκε αριστερός μπακ, χάθηκε
Θεοδωρίδης=ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου
Παπαδόπουλος-Μάντζιος-Σάλπι=οι μοναδικοί που προσπάθησαν και έτρεξαν λίγο.
Μπόβιο=ο άνθρωπος κάνει φανερά αγγαρεία, δανεικός γαρ. Βαριέται και αυτό φαίνεται. Πάσες στου κουτρούλη το γάμο και ανυπαρξία γενική
5. Ο Μουνιόθ αλήθεια τί ενδεκάδα πειραματική είναι αυτή που κατέβασε; Καλός προπονητής μακάρι να μείνει χρόνια στην ομάδα αλλά κανείς δεν έχει το αλάθητο και χτες με απογοήτευσε με τις επιλογές του. Πάντως ίσως θα πρέπει να δοκιμάσει πιο αυστηρές μεθόδους και πιο σκληρά μέτρα για όσους έχουν τέτοια χείριστη απόδοση στα παιχνίδια.
Στο τέλος τα καμάρια μας πανηγύρισαν την επική πρόκριση λες και νίκησαν την Ρεάλ Μαδρίτης στο Μπερναμπέου. Πολλοί λένε οτι ήταν λόγω του άγχους. Ξεφτίλα και αηδία και λύπηση προκαλεί αυτή η αντίδραση μικρής ομάδας. Δεν απαγορεύεται να πανηγυρίζεις αλλά πρέπει να μάθουν να είναι ταπεινοί και να κάνουν την αυτοκριτική τους, κάτι που προφανώς δεν το γνωρίζουν. Ίσως βέβαια ο πήχυς να έχει πέσει τόσο χαμηλά που πλέον μια με το ζόρι πρόκριση λόγω κωλοφαρδίας στους 8 του κυπέλλου να θεωρείται η υπέρτατη επιτυχία. Μπράβο τους λοιπόν. Και εις ανώτερα.
Όσο για εμας του ανεπιθύμητους που ασκούμε κριτική και που βλέπουμε μέρα με τη μέρα το δημιούργημα του Τζίγγερ να καταστρέφει τα όνειρα μας......περαστικά και σε όσους ακόμα αντέχουν καλή υπομονή.
